This page in Tamil   Hindi/Sanskrit   Telugu   Malayalam   Bengali   Kannada   English   ITRANS    Marati  Gujarathi   Oriya   Singala   Tibetian   Thai   Japanese   Urdu   Cyrillic/Russian  

Back to Top
മാണിക്ക വാചകര്    തിരുവാചകമ്  
8.101   ചിവപുരാണമ് - നമച്ചിവായ വാഅഴ്ക  
പണ് -   (തിരുത്തലമ് തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ആവുടൈയാര്കോയില് ; (തിരുത്തലമ് അരുള്തരു ഉടനുറൈ അരുള്മികു തിരുവടികള് പോറ്റി )

നമച്ചിവായ വാഴ്ക! നാതന് താള് വാഴ്ക! ഇമൈപ് പൊഴുതുമ് എന് നെഞ്ചില് നീങ്കാതാന് താള് വാഴ്ക! കോകഴി ആണ്ട കുരുമണി തന് താള് വാഴ്ക! ആകമമ് ആകിനിന്റു അണ്ണിപ്പാന് താള് വാഴ്ക! ഏകന്, അനേകന്, ഇറൈവന്, അടി വാഴ്ക!

[1]

വേകമ് കെടുത്തു ആണ്ട വേന്തന് അടി വെല്ക! പിറപ്പു അറുക്കുമ് പിഞ്ഞകന് തന് പെയ് കഴല്കള് വെല്ക! പുറത്താര്ക്കുച് ചേയോന് തന് പൂമ് കഴല്കള് വെല്ക! കരമ് കുവിവാര് ഉള് മകിഴുമ് കോന് കഴല്കള് വെല്ക! ചിരമ് കുവിവാര് ഓങ്കുവിക്കുമ് ചീരോന് കഴല് വെല്ക!

[2]

ഈചന് അടി പോറ്റി! എന്തൈ അടി പോറ്റി! തേചന് അടി പോറ്റി! ചിവന് ചേവടി പോറ്റി! നേയത്തേ നിന്റ നിമലന് അടി പോറ്റി! മായപ് പിറപ്പു അറുക്കുമ് മന്നന് അടി പോറ്റി! ചീര് ആര് പെരുന്തുറൈ നമ് തേവന് അടി പോറ്റി!

[3]

ആരാത ഇന്പമ് അരുളുമ് മലൈ പോറ്റി! ചിവന്, അവന് എന് ചിന്തൈയുള് നിന്റ അതനാല്, അവന് അരുളാലേ അവന് താള് വണങ്കി, ചിന്തൈ മകിഴ, ചിവപുരാണമ് തന്നൈ, മുന്തൈ വിനൈ മുഴുതുമ് മോയ ഉരൈപ്പന് യാന്:

[4]

കണ്ണുതലാന്, തന് കരുണൈക് കണ് കാട്ട, വന്തു എയ്തി, എണ്ണുതറ്കു എട്ടാ എഴില് ആര് കഴല് ഇറൈഞ്ചി; വിണ് നിറൈന്തു, മണ് നിറൈന്തു, മിക്കായ്, വിളങ്കു ഒളിയായ്! എണ് ഇറന്തു, എല്ലൈ ഇലാതാനേ! നിന് പെരുമ് ചീര്, പൊല്ലാ വിനൈയേന്, പുകഴുമ് ആറു ഒന്റു അറിയേന്;

[5]

പുല് ആകി, പൂടു ആയ്, പുഴു ആയ്, മരമ് ആകി, പല് വിരുകമ് ആകി, പറവൈ ആയ്, പാമ്പു ആകി, കല്ആ(യ്,) മനിതര് ആയ്, പേയ് ആയ്, കണങ്കള് ആയ്, വല് അചുരര് ആകി, മുനിവര് ആയ്, തേവര് ആയ്, ചെല്ലാ നിന്റ ഇത് താവര ചങ്കമത്തുള്,

[6]

എല്ലാപ് പിറപ്പുമ് പിറന്തു ഇളൈത്തേന്; എമ്പെരുമാന്! മെയ്യേ, ഉന് പൊന് അടികള് കണ്ടു, ഇന്റു വീടു ഉറ്റേന്; ഉയ്യ, എന് ഉള്ളത്തുള്, ഓങ്കാരമ് ആയ് നിന്റ മെയ്യാ! വിമലാ! വിടൈപ് പാകാ! വേതങ്കള് ഐയാ എന, ഓങ്കി, ആഴ്ന്തു, അകന്റ, നുണ്ണിയനേ!

[7]

വെയ്യായ്! തണിയായ്! ഇയമാനന് ആമ് വിമലാ! പൊയ് ആയിന എല്ലാമ് പോയ് അകല, വന്തരുളി, മെയ്ഞ്ഞാനമ് ആകി, മിളിര്കിന്റ മെയ്ച് ചുടരേ! എഞ്ഞാനമ് ഇല്ലാതേന് ഇന്പപ് പെരുമാനേ! അഞ്ഞാനമ് തന്നൈ അകല്വിക്കുമ് നല് അറിവേ!

[8]

ആക്കമ്, അളവു, ഇറുതി, ഇല്ലായ്! അനൈത്തു ഉലകുമ് ആക്കുവായ്, കാപ്പായ്, അഴിപ്പായ്, അരുള് തരുവായ്, പോക്കുവായ്, എന്നൈപ് പുകുവിപ്പായ് നിന് തൊഴുമ്പില്; നാറ്റത്തിന് നേരിയായ്! ചേയായ്! നണിയാനേ! മാറ്റമ്, മനമ്, കഴിയ നിന്റ മറൈയോനേ!

[9]

കറന്ത പാല്, കന്നലൊടു, നെയ് കലന്താല് പോലച് ചിറന്തു, അടിയാര് ചിന്തനൈയുള് തേന് ഊറിനിന്റു, പിറന്ത പിറപ്പു അറുക്കുമ് എങ്കള് പെരുമാന്! നിറങ്കള് ഓര് ഐന്തു ഉടൈയായ്! വിണ്ണோര്കള് ഏത്ത മറൈന്തു ഇരുന്തായ്, എമ്പെരുമാന്! വല്വിനൈയേന് തന്നൈ

[10]

മറൈന്തിട മൂടിയ മായ ഇരുളൈ, അറമ്, പാവമ്, എന്നുമ് അരുമ് കയിറ്റാല് കട്ടി, പുറമ് തോല് പോര്ത്തു, എങ്കുമ് പുഴു അഴുക്കു മൂടി, മലമ് ചോരുമ് ഒന്പതു വായില് കുടിലൈ മലങ്ക, പുലന് ഐന്തുമ് വഞ്ചനൈയൈച് ചെയ്യ,

[11]

വിലങ്കു മനത്താല്, വിമലാ! ഉനക്കുക് കലന്ത അന്പു ആകി, കചിന്തു ഉള് ഉരുകുമ് നലമ് താന് ഇലാത ചിറിയേറ്കു നല്കി, നിലമ് തന് മേല് വന്തരുളി, നീള് കഴല്കള് കാട്ടി, നായിന് കടൈയായ്ക് കിടന്ത അടിയേറ്കു,

[12]

തായിന് ചിറന്ത തയാ ആന തത്തുവനേ! മാചു അറ്റ ചോതി മലര്ന്ത മലര്ച് ചുടരേ! തേചനേ! തേന് ആര് അമുതേ! ചിവപുരനേ! പാചമ് ആമ് പറ്റു അറുത്തു, പാരിക്കുമ് ആരിയനേ! നേച അരുള് പുരിന്തു, നെഞ്ചില് വഞ്ചമ് കെട,

[13]

പേരാതു നിന്റ പെരുമ് കരുണൈപ് പേര് ആറേ! ആരാ അമുതേ! അളവു ഇലാപ് പെമ്മാനേ! ഓരാതാര് ഉള്ളത്തു ഒളിക്കുമ് ഒളിയാനേ! നീരായ് ഉരുക്കി, എന് ആര് ഉയിര് ആയ് നിന്റാനേ! ഇന്പമുമ് തുന്പമുമ് ഇല്ലാനേ! ഉള്ളാനേ!

[14]

അന്പരുക്കു അന്പനേ! യാവൈയുമ് ആയ്, അല്ലൈയുമ് ആമ് ചോതിയനേ! തുന് ഇരുളേ! തോന്റാപ് പെരുമൈയനേ! ആതിയനേ! അന്തമ്, നടു, ആകി, അല്ലാനേ! ഈര്ത്തു എന്നൈ, ആട്കൊണ്ട എന്തൈ പെരുമാനേ! കൂര്ത്ത മെയ്ഞ്ഞാനത്താല് കൊണ്ടു ഉണര്വാര് തമ് കരുത്തിന്

[15]

നോക്കു അരിയ നോക്കേ! നുണുക്കു അരിയ നുണ് ഉണര്വേ! പോക്കുമ്, വരവുമ്, പുണര്വുമ്, ഇലാപ് പുണ്ണിയനേ! കാക്കുമ് എമ് കാവലനേ! കാണ്പു അരിയ പേര് ഒളിയേ! ആറ്റു ഇന്പ വെള്ളമേ! അത്താ! മിക്കായ്! നിന്റ തോറ്റച് ചുടര് ഒളി ആയ്, ചൊല്ലാത നുണ് ഉണര്വു ആയ്,

[16]

മാറ്റമ് ആമ് വൈയകത്തിന് വെവ്വേറേ വന്തു, അറിവു ആമ് തേറ്റനേ! തേറ്റത് തെളിവേ! എന് ചിന്തനൈയുള് ഊറ്റു ആന ഉണ് ആര് അമുതേ! ഉടൈയാനേ! വേറ്റു വികാര വിടക്കു ഉടമ്പിന് ഉള് കിടപ്പ ആറ്റേന്; എമ് ഐയാ, അരനേ! ഓ! എന്റു എന്റു

[17]

പോറ്റി, പുകഴ്ന്തിരുന്തു, പൊയ് കെട്ടു, മെയ് ആനാര് മീട്ടു ഇങ്കു വന്തു, വിനൈപ് പിറവി ചാരാമേ, കള്ളപ് പുലക് കുരമ്പൈ കട്ടഴിക്ക വല്ലാനേ! നള് ഇരുളില് നട്ടമ് പയിന്റു ആടുമ് നാതനേ! തില്ലൈയുള് കൂത്തനേ! തെന്പാണ്ടി നാട്ടാനേ!

[18]

അല്ലല് പിറവി അറുപ്പാനേ! ഓ!' എന്റു, ചൊല്ലറ്കു അരിയാനൈച് ചൊല്ലി, തിരുവടിക് കീഴ്ച് ചൊല്ലിയ പാട്ടിന് പൊരുള് ഉണര്ന്തു ചൊല്ലുവാര് ചെല്വര് ചിവപുരത്തിന് ഉള്ളാര് ചിവന് അടിക് കീഴ്, പല്ലോരുമ് ഏത്തപ് പണിന്തു. (95) തിരുച്ചിറ്റമ്പലമ്. മാണിക്കവാചകര് അടികള് പോറ്റി!

[19]

Back to Top
മാണിക്ക വാചകര്    തിരുവാചകമ്  
8.105.01   തിരുച്ചതകമ് - I മെയ്യുണര്തല് (1-10) മെയ്താന് അരുമ്പി  
പണ് - അയികിരി നന്തിനി   (തിരുത്തലമ് തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ആവുടൈയാര്കോയില് ; (തിരുത്തലമ് അരുള്തരു ഉടനുറൈ അരുള്മികു തിരുവടികള് പോറ്റി )

മെയ് താന് അരുമ്പി, വിതിര്വിതിര്ത്തു, ഉന് വിരൈ ആര് കഴറ്കു, എന് കൈ താന് തലൈ വൈത്തു, കണ്ണീര് തതുമ്പി, വെതുമ്പി, ഉള്ളമ് പൊയ് താന് തവിര്ന്തു, ഉന്നൈ, പോറ്റി, ചയ, ചയ, പോറ്റി!' എന്നുമ് കൈ താന് നെകിഴവിടേന്; ഉടൈയായ്! എന്നൈക് കണ്ടുകൊള്ളേ.

[1]

കൊള്ളേന് പുരന്തരന്, മാല്, അയന് വാഴ്വു; കുടി കെടിനുമ്, നള്ളേന് നിനതു അടിയാരൊടു അല്ലാല്; നരകമ് പുകിനുമ്, എള്ളേന് തിരു അരുളാലേ ഇരുക്കപ് പെറിന്; ഇറൈവാ! ഉള്ളേന് പിറ തെയ്വമ്, ഉന്നൈ അല്ലാതു; എങ്കള് ഉത്തമനേ!

[2]

ഉത്തമന്, അത്തന്, ഉടൈയാന്, അടിയേ നിനൈന്തു ഉരുകി, മത്ത മനത്തൊടു, മാല് ഇവന്' എന്ന, മന നിനൈവില് ഒത്തന ഒത്തന ചൊല്ലിട, ഊര് ഊര് തിരിന്തു, എവരുമ് തമ് തമ് മനത്തന പേച, എഞ്ഞാന്റു കൊല് ചാവതുവേ?

[3]

ചാവ, മുന് നാള്, തക്കന് വേള്വിത് തകര് തിന്റു, നഞ്ചമ് അഞ്ചി, ആവ! എന്തായ്!' എന്റു, അവിതാ ഇടുമ് നമ്മവര് അവരേ, മൂവര് എന്റേ എമ്പിരാനൊടുമ് എണ്ണി, വിണ് ആണ്ടു, മണ്മേല് തേവര് എന്റേ ഇറുമാന്തു, എന്ന പാവമ് തിരിതവരേ!

[4]

തവമേ പുരിന്തിലന്; തണ് മലര് ഇട്ടു, മുട്ടാതു ഇറൈഞ്ചേന്; അവമേ പിറന്ത അരു വിനൈയേന്, ഉനക്കു അന്പര് ഉള് ആമ് ചിവമേ പെറുമ് തിരു എയ്തിറ്റിലേന്; നിന് തിരുവടിക്കു ആമ് പവമേ അരുളു കണ്ടായ് അടിയേറ്കു; എമ് പരമ്പരനേ!

[5]

പരന്തു പല് ആയ് മലര് ഇട്ടു, മുട്ടാതു, അടിയേ ഇറൈഞ്ചി, ഇരന്ത എല്ലാമ് എമക്കേ പെറലാമ്' എന്നുമ്, അന്പര് ഉള്ളമ് കരന്തു നില്ലാക് കള്വനേ! നിന് തന് വാര് കഴറ്കു അന്പു, എനക്കുമ് നിരന്തരമായ് അരുളായ് നിന്നൈ ഏത്ത മുഴുവതുമേ.

[6]

മുഴുവതുമ് കണ്ടവനൈപ് പടൈത്താന്, മുടി ചായ്ത്തു, മുന്നാള്, ചെഴു മലര് കൊണ്ടു എങ്കുമ് തേട, അപ്പാലന്; ഇപ്പാല്, എമ്പിരാന് കഴുതൊടു കാട്ടിടൈ നാടകമ് ആടി, കതി ഇലിയായ്, ഉഴുവൈയിന് തോല് ഉടുത്തു, ഉന്മത്തമ് മേല്കൊണ്ടു, ഉഴിതരുമേ.

[7]

ഉഴിതരു കാലുമ്, കനലുമ്, പുനലൊടു, മണ്ണുമ്, വിണ്ണുമ്, ഇഴിതരു കാലമ്, എക് കാലമ് വരുവതു? വന്തതന് പിന്, ഉഴിതരു കാല്, അത്ത! ഉന് അടിയേന് ചെയ്ത വല് വിനൈയൈക് കഴിതരു കാലമുമ് ആയ്, അവൈ കാത്തു, എമ്മൈക് കാപ്പവനേ!

[8]

പവന്, എമ്പിരാന്, പനി മാ മതിക് കണ്ണി, വിണ്ണோര് പെരുമാന്, ചിവന്, എമ്പിരാന്, എന്നൈ ആണ്ടുകൊണ്ടാന്, എന് ചിറുമൈ കണ്ടുമ്; അവന് എമ്പിരാന് എന്ന, നാന് അടിയേന് എന്ന, ഇപ് പരിചേ പുവന്, എമ്പിരാന്! തെരിയുമ് പരിചു ആവതു ഇയമ്പുകവേ.

[9]

പുകവേ തകേന് ഉനക്കു അന്പരുള്, യാന്; എന് പൊല്ലാ മണിയേ! തകവേ, എനൈ ഉനക്കു ആട്കൊണ്ട തന്മൈ? എപ് പുന്മൈയരൈ മികവേ ഉയര്ത്തി, വിണ്ണோരൈപ് പണിത്തി; അണ്ണാ! അമുതേ! നകവേ തകുമ് എമ്പിരാന്! എന്നൈ നീ ചെയ്ത നാടകമേ.

[10]

നാടകത്താല് ഉന് അടിയാര്പോല് നടിത്തു, നാന് നടുവേ വീടു അകത്തേ പുകുന്തിടുവാന്, മികപ് പെരിതുമ് വിരൈകിന്റേന്; ആടകച് ചീര് മണിക് കുന്റേ! ഇടൈ അറാ അന്പു ഉനക്കുമ് എന് ഊടു അകത്തേ നിന്റു, ഉരുകത് തന്തരുള്; എമ് ഉടൈയാനേ!

[11]

യാന് ഏതുമ് പിറപ്പു അഞ്ചേന്; ഇറപ്പു അതനുക്കു എന് കടവേന്? വാനേയുമ് പെറില് വേണ്ടേന്; മണ് ആള്വാന് മതിത്തുമ് ഇരേന്; തേന് ഏയുമ് മലര്ക് കൊന്റൈച് ചിവനേ! എമ്പെരുമാന്! എമ് മാനേ! ഉന് അരുള് പെറുമ് നാള് എന്റു?' എന്റേ വരുന്തുവനേ.

[12]

വരുന്തുവന്, നിന് മലര്പ് പാതമ് അവൈ കാണ്പാന്; നായ് അടിയേന് ഇരുന്തു നല മലര് പുനൈയേന്; ഏത്തേന് നാത് തഴുമ്പു ഏറ; പൊരുന്തിയ പൊന് ചിലൈ കുനിത്തായ്! അരുള് അമുതമ് പുരിയായേല്, വരുന്തുവന് അത് തമിയേന്; മറ്റു എന്നേ നാന് ആമ് ആറേ?

[13]

ആമ് ആറു, ഉന് തിരുവടിക്കേ അകമ് കുഴൈയേന്; അന്പു ഉരുകേന്; പൂമാലൈ പുനൈന്തു ഏത്തേന്; പുകഴ്ന്തു ഉരൈയേന്; പുത്തേളിര് കോമാന്! നിന് തിരുക്കോയില് തൂകേന്, മെഴുകേന്, കൂത്തു ആടേന്, ചാമ് ആറേ വിരൈകിന്റേന് ചതിരാലേ ചാര്വാനേ.

[14]

വാന് ആകി, മണ് ആകി, വളി ആകി, ഒളി ആകി, ഊന് ആകി, ഉയിര് ആകി, ഉണ്മൈയുമ് ആയ്, ഇന്മൈയുമ് ആയ്, കോന് ആകി, യാന്, എനതു എന്റു അവര്അവരൈക് കൂത്താട്ടു വാന് ആകി, നിന്റായൈ എന് ചൊല്ലി വാഴ്ത്തുവനേ!

[15]

വാഴ്ത്തുവതുമ് വാനവര്കള് താമ് വാഴ്വാന്; മനമ് നിന്പാല് താഴ്ത്തുവതുമ്, താമ് ഉയര്ന്തു, തമ്മൈ എല്ലാമ് തൊഴവേണ്ടി; ചൂഴ്ത്തു മതുകരമ് മുരലുമ് താരോയൈ, നായ് അടിയേന്, പാഴ്ത്ത പിറപ്പു അറുത്തിടുവാന്, യാനുമ് ഉന്നൈപ് പരവുവനേ.

[16]

പരവുവാര് ഇമൈയോര്കള്; പാടുവന നാല്വേതമ്; കുരവു വാര് കുഴല് മടവാള് കൂറു ഉടൈയാള്, ഒരു പാകമ്; വിരവുവാര് മെയ് അന്പിന് അടിയാര്കള്, മേന്മേല്; ഉന് അരവു വാര് കഴല് ഇണൈകള് കാണ്പാരോ, അരിയാനേ?

[17]

അരിയാനേ യാവര്ക്കുമ്! അമ്പരവാ! അമ്പലത്തു എമ് പെരിയാനേ! ചിറിയേനൈ ആട്കൊണ്ട പെയ് കഴല്കീഴ് വിരൈ ആര്ന്ത മലര് തൂവേന്; വിയന്തു അലറേന്; നയന്തു ഉരുകേന്; തരിയേന്; നാന് ആമ് ആറു എന്? ചാവേന്; നാന് ചാവേനേ!

[18]

വേനില് വേള് മലര്ക് കണൈക്കുമ്, വെള് നകൈ, ചെവ് വായ്, കരിയ പാനല് ആര് കണ്ണിയര്ക്കുമ്, പതൈത്തു ഉരുകുമ് പാഴ് നെഞ്ചേ! ഊന് എലാമ് നിന്റു ഉരുക, പുകുന്തു ആണ്ടാന്; ഇന്റു പോയ് വാന് ഉളാന്; കാണായ് നീ, മാളാ വാഴ്കിന്റായേ.

[19]

വാഴ്കിന്റായ്; വാഴാത നെഞ്ചമേ! വല് വിനൈപ് പട്ടു ആഴ്കിന്റായ്; ആഴാമല് കാപ്പാനൈ ഏത്താതേ, ചൂഴ്കിന്റായ് കേടു ഉനക്കു; ചൊല്കിന്റേന്, പല്കാലുമ്; വീഴ്കിന്റായ് നീ അവലക് കടല് ആയ വെള്ളത്തേ.

[20]

വെള്ളമ് താഴ് വിരി ചടൈയായ്! വിടൈയായ്!വിണ്ണோര് പെരുമാനേ!' എനക് കേട്ടു വേട്ട നെഞ്ചായ്, പള്ളമ് താഴ് ഉറു പുനലില്, കീഴ് മേലാക, പതൈത്തു ഉരുകുമ് അവര് നിറ്ക, എന്നൈആണ്ടായ്ക്കു, ഉള്ളന്താള് നിന്റു ഉച്ചി അളവുമ് നെഞ്ചായ് ഉരുകാതാല്; ഉടമ്പു എല്ലാമ് കണ്ണായ്, അണ്ണാ! വെള്ളമ് താന് പായാതാല്; നെഞ്ചമ് കല് ആമ്; കണ് ഇണൈയുമ് മരമ് ആമ് തീവിനൈയിനേറ്കേ.

[21]

വിനൈയിലേ കിടന്തേനൈ, പുകുന്തു നിന്റു, പോതു, നാന് വിനൈക്കേടന്' എന്പായ് പോല, ഇനൈയന് നാന്' എന്റു ഉന്നൈ അറിവിത്തു, എന്നൈ ആട്കൊണ്ടു, എമ്പിരാന് ആനായ്ക്കു,ഇരുമ്പിന് പാവൈ അനൈയ നാന്, പാടേന്; നിന്റു ആടേന്; അന്തോ! അലറിടേന്; ഉലറിടേന്; ആവി ചോരേന്; മുനൈവനേ! മുറൈയോ, നാന് ആന ആറു? മുടിവു അറിയേന്; മുതല്, അന്തമ്, ആയിനാനേ!

[22]

ആയ നാന്മറൈയവനുമ് നീയേ ആതല് അറിന്തു, യാന് യാവരിനുമ് കടൈയന് ആയ നായിനേന് ആതലൈയുമ് നോക്കിക് കണ്ടുമ്, നാതനേ! നാന് ഉനക്കു ഓര് അന്പന് എന്പേന് ആയിനേന്; ആതലാല്, ആണ്ടുകൊണ്ടായ് അടിയാര് താമ് ഇല്ലൈയേ? അന്റി, മറ്റു ഓര് പേയനേന്? ഇതു താന് നിന് പെരുമൈ അന്റേ! എമ്പെരുമാന്! എന് ചൊല്ലിപ് പേചുകേനേ?

[23]

പേചില്, താമ് ഈചനേ, എന്തായ്, എന്തൈ പെരുമാനേ!' എന്റു എന്റേ പേചിപ് പേചി; പൂചിന്, താമ് തിരുനീറേ നിറൈയപ് പൂചി; പോറ്റി എമ്പെരുമാനേ!' എന്റു; പിന്റാ നേചത്താല് പിറപ്പു ഇറപ്പൈക് കടന്താര് തമ്മൈ ആണ്ടാനേ! അവാ വെള്ളക് കള്വനേനൈ, മാചു അറ്റ മണിക് കുന്റേ! എന്തായ്! അന്തോ! എന്നൈ, നീ ആട്കൊണ്ട വണ്ണമ് താനേ?

[24]

വണ്ണമ് താന് ചേയതു അന്റു; വെളിതേ അന്റു; അനേകന്; ഏകന്; അണു; അണുവില് ഇറന്തായ്;എന്റു അങ്കു എണ്ണമ് താന് തടുമാറി, ഇമൈയോര് കൂട്ടമ് എയ്തുമ് ആറു അറിയാത എന്തായ്! ഉന് തന് വണ്ണമ് താന് അതു കാട്ടി, വടിവു കാട്ടി, മലര്ക് കഴല്കള് അവൈ കാട്ടി, വഴിഅറ്റേനൈ, തിണ്ണമ് താന് പിറവാമല് കാത്തു ആട്കൊണ്ടായ്; എമ്പെരുമാന്! എന് ചൊല്ലിച് ചിന്തിക്കേനേ?

[25]

ചിന്തനൈ നിന് തനക്കു ആക്കി, നായിനേന് തന് കണ് ഇണൈ നിന് തിരുപ്പാതപ് പോതുക്കുആക്കി, വന്തനൈയുമ് അമ് മലര്ക്കേ ആക്കി, വാക്കു, ഉന് മണി വാര്ത്തൈക്കു ആക്കി, ഐമ്പുലന്കള് ആര വന്തു, എനൈ ആട്കൊണ്ടു, ഉള്ളേ പുകുന്ത വിച്ചൈ മാല് അമുതപ് പെരുമ് കടലേ!മലൈയേ! ഉന്നൈത് തന്തനൈ ചെമ് താമരൈക് കാടു അനൈയ മേനിത് തനിച് ചുടരേ! ഇരണ്ടുമ് ഇല് ഇത്തനിയനേറ്കേ.

[26]

തനിയനേന്, പെരുമ് പിറവിപ് പௌവത്തു, എവ്വമ് തടമ് തിരൈയാല് എറ്റുണ്ടു, പറ്റുഒന്റു ഇന്റി, കനിയിന് നേര് തുവര് വായാര് എന്നുമ് കാലാല് കലക്കുണ്ടു കാമ വാന് ചുറവിന് വായ്പ്പട്ടു, ഇനി, എന്നേ ഉയ്യുമ് ആറു?' എന്റു എന്റു എണ്ണി, അഞ്ചു എഴുത്തിന് പുണൈ പിടിത്തുക്കിടക്കിന്റേനൈ, മുനൈവനേ! മുതല്, അന്തമ്, ഇല്ലാ മല്ലല് കരൈ കാട്ടി, ആട്കൊണ്ടായ് മൂര്ക്കനേറ്കേ.

[27]

കേട്ടു ആരുമ് അറിയാതാന്; കേടു ഒന്റു ഇല്ലാന്; കിളൈ ഇലാന്; കേളാതേ എല്ലാമ് കേട്ടാന് നാട്ടാര്കള് വിഴിത്തിരുപ്പ, ഞാലത്തുള്ളേ നായിനുക്കുത് തവിചു ഇട്ടു, നായിനേറ്കേ കാട്ടാതന എല്ലാമ് കാട്ടി, പിന്നുമ് കേളാതന എല്ലാമ് കേട്പിത്തു, എന്നൈ മീട്ടേയുമ് പിറവാമല് കാത്തു, ആട്കൊണ്ടാന് എമ്പെരുമാന് ചെയ്തിട്ട വിച്ചൈ താനേ!

[28]

വിച്ചൈ താന് ഇതു ഒപ്പതു ഉണ്ടോ? കേട്കിന് മികു കാതല് അടിയാര് തമ് അടിയന് ആക്കി അച്ചമ് തീര്ത്തു ആട്കൊണ്ടാന്; അമുതമ് ഊറി, അകമ് നെകവേ പുകുന്തു, ആണ്ടാന്, അന്പുകൂര; അച്ചന്, ആണ്, പെണ്, അലി, ആകാചമ്, ആകി, ആര് അഴല് ആയ്, അന്തമ് ആയ്, അപ്പാല് നിന്റ ചെച്ചൈ മാ മലര് പുരൈയുമ് മേനി, എങ്കള് ചിവപെരുമാന്, എമ്പെരുമാന്, തേവര് കോവേ!

[29]

തേവര് കോ അറിയാത തേവ തേവന്; ചെഴുമ് പൊഴില്കള് പയന്തു, കാത്തു, അഴിക്കുമ്മറ്റൈ മൂവര് കോനായ് നിന്റ മുതല്വന്; മൂര്ത്തി; മൂതാതൈ; മാതു ആളുമ് പാകത്തു എന്തൈ; യാവര് കോന്; എന്നൈയുമ് വന്തു ആണ്ടുകൊണ്ടാന്; യാമ് ആര്ക്കുമ് കുടി അല്ലോമ്; യാതുമ്അഞ്ചോമ്; മേവിനോമ് അവന് അടിയാര് അടിയാരോടു; മേന് മേലുമ് കുടൈന്തു ആടി, ആടുവോമേ.

[30]

ആടുകിന്റിലൈ; കൂത്തുഉടൈയാന് കഴറ്കു അന്പു ഇലൈ; എന്പു ഉരുകിപ് പാടുകിന്റിലൈ; പതൈപ്പതുമ് ചെയ്കിലൈ; പണികിലൈ; പാത മലര് ചൂടുകിന്റിലൈ; ചൂട്ടുകിന്റതുമ് ഇലൈ; തുണൈ ഇലി പിണ നെഞ്ചേ! തേടുകിന്റിലൈ; തെരുവുതോറു അലറിലൈ; ചെയ്വതു ഒന്റു അറിയേനേ.

[31]

അറിവു ഇലാത എനൈ, പുകുന്തു ആണ്ടുകൊണ്ടു അറിവതൈ അരുളി, മെയ്ന് നെറി എലാമ് പുലമ് ആക്കിയ എന്തൈയൈ, പന്തനൈ അറുപ്പാനൈ, പിറിവു ഇലാത ഇന് അരുള്കള് പെറ്റിരുന്തുമ്, മാറു ആടുതി; പിണ നെഞ്ചേ! കിറി എലാമ് മികക് കീഴ്പ്പടുത്തായ്; കെടുത്തായ് എന്നൈക് കെടുമാറേ.

[32]

മാറി നിന്റു എനൈക് കെടക് കിടന്തനൈയൈ, എമ് മതി ഇലി മട നെഞ്ചേ! തേറുകിന്റിലമ് ഇനി ഉനൈ; ചിക്കെനച് ചിവന് അവന് തിരള് തോള്മേല് നീറു നിന്റതു കണ്ടനൈ; ആയിനുമ്, നെക്കിലൈ; ഇക് കായമ് കീറുകിന്റിലൈ; കെടുവതു ഉന് പരിചു ഇതു; കേട്കവുമ് കില്ലേനേ.

[33]

കിറ്റ വാ, മനമേ! കെടുവായ്; ഉടൈയാന് അടി നായേനൈ വിറ്റു എലാമ് മിക ആള്വതറ്കു ഉരിയവന് വിരൈ മലര്ത് തിരുപ്പാതമ് മുറ്റു ഇലാ ഇളമ് തളിര് പിരിന്തു ഇരുന്തു നീ ഉണ്ടന എല്ലാമ് മുന് അറ്റ ആറുമ് നിന് അറിവുമ് നിന് പെരുമൈയുമ് അളവു അറുക്കില്ലേനേ.

[34]

അളവു അറുപ്പതറ്കു അരിയവന് ഇമൈയവര്ക്കു അടിയവര്ക്കു എളിയാന് നമ് കളവു അറുത്തു നിന്റു ആണ്ടമൈ കരുത്തിനുള് കചിന്തു ഉണര്ന്തു ഇരുന്തേയുമ് ഉള കറുത്തു ഉനൈ നിനൈന്തു ഉളമ് പെരുങ്കളന് ചെയ്ത്തുമ് ഇലൈ നെഞ്ചേ പളകു അറുത്തു ഉടൈയാന് കഴല് പണിന്തിലൈ പരകതി പുകുവാനേ.

[35]

പുകുവതു ആവതുമ്; പോതരവു ഇല്ലതുമ്; പൊന് നകര് പുകപ് പോതറ്കു ഉകുവതു ആവതുമ്; എന്തൈ, എമ്പിരാന്, എന്നൈ ആണ്ടവന് കഴറ്കു അന്പു നെകുവതു ആവതുമ്; നിത്തലുമ് അമുതൊടു, തേനൊടു, പാല്, കട്ടി, മികുവതു ആവതുമ്; ഇന്റു എനിന്, മറ്റു ഇതറ്കു എന് ചെയ്കേന് വിനൈയേനേ?

[36]

വിനൈ എന്പോല് ഉടൈയാര് പിറര് ആര്? ഉടൈയാന്, അടി നായേനൈത് തിനൈയിന് പാകമുമ് പിരിവതു തിരുക്കുറിപ്പു അന്റു; മറ്റു അതനാലേ, മുനൈവന് പാത നല് മലര് പിരിന്തിരുന്തുമ്, നാന് മുട്ടിലേന്, തലൈ കീറേന്; ഇനൈയന് പാവനൈ, ഇരുമ്പു; കല്, മനമ്; ചെവി, ഇന്നതു എന്റു അറിയേനേ.

[37]

ഏനൈ യാവരുമ് എയ്തിടല് ഉറ്റു, മറ്റു ഇന്നതു എന്റു അറിയാത തേനൈ, ആന് നെയൈ, കരുമ്പിന് ഇന് തേറലൈ, ചിവനൈ, എന് ചിവലോകക് കോനൈ, മാന് അന നോക്കി തന് കൂറനൈ, കുറുകിലേന്; നെടുമ് കാലമ്, ഊനൈ, യാന് ഇരുന്തു ഓമ്പുകിന്റേന്; കെടുവേന് ഉയിര് ഓയാതേ.

[38]

ഓയ്വു ഇലാതന; ഉവമനില് ഇറന്തന; ഒള് മലര്ത് താള് തന്തു, നായില് ആകിയ കുലത്തിനുമ് കടൈപ്പടുമ് എന്നൈ, നല് നെറി കാട്ടി, തായില് ആകിയ ഇന് അരുള് പുരിന്ത, എന് തലൈവനൈ നനി കാണേന്; തീയില് വീഴ്കിലേന്; തിണ് വരൈ ഉരുള്കിലേന്: ചെഴുമ് കടല് പുകുവേനേ?

[39]

വേനില് വേള് കണൈ കിഴിത്തിട, മതി ചുടുമ്; അതു തനൈ നിനൈയാതേ, മാന് നിലാവിയ നോക്കിയര് പടിറിടൈ മത്തു ഇടു തയിര് ആകി, തേന് നിലാവിയ തിരുഅരുള് പുരിന്ത, എന് ചിവന് നകര് പുകപ് പോകേന്; ഊനില് ആവിയൈ ഓമ്പുതല് പൊരുട്ടു, ഇനുമ് ഉണ്ടു ഉടുത്തു ഇരുന്തേനേ.

[40]

ഇരു കൈ യാനൈയൈ ഒത്തു ഇരുന്തു, എന് ഉളക് കരുവൈ യാന് കണ്ടിലേന്; കണ്ടതു എവ്വമേ; വരുക' എന്റു പണിത്തനൈ; വാന് ഉളോര്ക്കു ഒരുവനേ! കിറ്റിലേന്; കിറ്പന്, ഉണ്ണവേ.

[41]

ഉണ്ടു ഓര് ഒള് പൊരുള്' എന്റു ഉണര്വാര്ക്കു എലാമ് പെണ്ടിര്, ആണ്, അലി, എന്റു അറി ഒണ്കിലൈ; തൊണ്ടനേറ്കു ഉള്ളവാ വന്തു തോന്റിനായ്; കണ്ടുമ് കണ്ടിലേന്: എന്ന കണ് മായമേ!

[42]

മേലൈ വാനവരുമ് അറിയാതതു ഓര് കോലമേ, എനൈ ആട്കൊണ്ട കൂത്തനേ, ഞാലമേ, വിചുമ്പേ, ഇവൈ വന്തു പോമ് കാലമേ! ഉനൈ എന്റു കൊല് കാണ്പതേ?

[43]

കാണല് ആമ് പരമേ, കട്കു ഇറന്തതു ഓര് വാള് നിലാപ് പൊരുളേ, ഇങ്കു, ഒര് പാര്പ്പു എന, പാണനേന് പടിറ്റു ആക്കൈയൈ വിട്ടു, ഉനൈപ് പൂണുമ് ആറു അറിയേന് പുലന് പോറ്റിയേ.

[44]

പോറ്റി' എന്റുമ്, പുരണ്ടുമ്, പുകഴ്ന്തുമ് നിന്റു, ആറ്റല് മിക്ക അന്പാല് അഴൈക്കിന്റിലേന്; ഏറ്റു വന്തു എതിര്, താമരൈത് താള് ഉറുമ് കൂറ്റമ് അന്നതു ഓര് കൊള്കൈ എന് കൊള്കൈയേ.

[45]

കൊള്ളുമ്കില്, എനൈ അന്പരില് കൂയ്പ് പണി കള്ളുമ്, വണ്ടുമ്, അറാ മലര്ക് കൊന്റൈയാന്; നള്ളുമ്, കീഴ് ഉളുമ്, മേല് ഉളുമ്, യാ ഉളുമ്, എള്ളുമ് എണ്ണെയുമ് പോല്, നിന്റ എന്തൈയേ?

[46]

എന്തൈ, യായ്, എമ്പിരാന്; മറ്റുമ് യാവര്ക്കുമ് തന്തൈ, തായ്, തമ്പിരാന്; തനക്കു അഃതു ഇലാന്; മുന്തി എന്നുള് പുകുന്തനന് യാവരുമ് ചിന്തൈയാലുമ് അറിവു അരുമ് ചെല്വനേ.

[47]

ചെല്വമ്, നല്കുരവു, ഇന്റി; വിണ്ണோര്, പുഴു, പുല് വരമ്പു ഇന്റി; യാര്ക്കുമ് അരുമ് പൊരുള് എല്ലൈ ഇല് കഴല് കണ്ടുമ് പിരിന്തനന്: കല് വകൈ മനത്തേന് പട്ട കട്ടമേ!

[48]

കട്ടു അറുത്തു, എനൈ ആണ്ടു, കണ് ആര, നീറു ഇട്ട അന്പരൊടു, യാവരുമ് കാണവേ, പട്ടിമണ്ടപമ് ഏറ്റിനൈ, ഏറ്റിനൈ എട്ടിനോടു ഇരണ്ടുമ് അറിയേനൈയേ.

[49]

അറിവനേ! അമുതേ! അടി നായിനേന് അറിവന് ആകക് കൊണ്ടോ, എനൈ ആണ്ടതുമ്? അറിവു ഇലാമൈ അന്റേ കണ്ടതു, ആണ്ട നാള്? അറിവനോ, അല്ലനോ? അരുള്, ഈചനേ!

[50]

ഈചനേ! എന് എമ്മാനേ! എന്തൈ പെരുമാന്! എന് പിറവി നാചനേ! നാന് യാതുമ് ഒന്റു അല്ലാപ് പൊല്ലാ നായ് ആന നീചനേനൈ ആണ്ടായ്ക്കു, നിനൈക്കമാട്ടേന് കണ്ടായേ: തേചനേ! അമ്പലവനേ! ചെയ്വതു ഒന്റുമ് അറിയേനേ.

[51]

ചെയ്വതു അറിയാച് ചിറു നായേന്, ചെമ് പൊന് പാത മലര് കാണാപ് പൊയ്യര് പെറുമ് പേറു അത്തനൈയുമ് പെറുതറ്കു ഉരിയേന്; പൊയ് ഇലാ മെയ്യര് വെറി ആര് മലര്പ് പാതമ് മേവക് കണ്ടുമ്, കേട്ടിരുന്തുമ്, പൊയ്യനേന് നാന് ഉണ്ടു, ഉടുത്തു, ഇങ്കു ഇരുപ്പതു ആനേന്: പോര് ഏറേ!

[52]

പോര് ഏറേ! നിന് പൊന് നകര്വായ് നീ പോന്തരുളി, ഇരുള് നീക്കി, വാര് ഏറു ഇള മെന് മുലൈയാളോടു ഉടന് വന്തരുള, അരുള് പെറ്റ ചീര് ഏറു അടിയാര് നിന് പാതമ് ചേരക് കണ്ടുമ്, കണ് കെട്ട ഊര് ഏറു ആയ്, ഇങ്കു ഉഴല്വേനോ? കൊടിയേന് ഉയിര് താന് ഉലവാതേ!

[53]

ഉലവാക് കാലമ് തവമ് എയ്തി, ഉറുപ്പുമ് വെറുത്തു, ഇങ്കു ഉനൈക് കാണ്പാന്, പല മാ മുനിവര് നനി വാട, പാവിയേനൈപ് പണി കൊണ്ടായ്; മല മാക് കുരമ്പൈ ഇതു മായ്ക്ക മാട്ടേന്; മണിയേ, ഉനൈക് കാണ്പാന്, അലവാനിറ്കുമ് അന്പു ഇലേന്; എന് കൊണ്ടു എഴുകേന്, എമ്മാനേ?

[54]

മാന് നേര് നോക്കി ഉമൈയാള് പങ്കാ! വന്തു ഇങ്കു ആട്കൊണ്ട തേനേ! അമുതേ! കരുമ്പിന് തെളിവേ! ചിവനേ! തെന് തില്ലൈക് കോനേ! ഉന് തന് തിരുക്കുറിപ്പുക് കൂടുവാര് നിന് കഴല് കൂട, ഊന് ആര് പുഴുക്കൂടു ഇതു കാത്തു, ഇങ്കു ഇരുപ്പതു ആനേന്; ഉടൈയാനേ!

[55]

ഉടൈയാനേ! നിന് തനൈ ഉള്കി, ഉള്ളമ് ഉരുകുമ്, പെരുമ് കാതല് ഉടൈയാര്, ഉടൈയായ്! നിന് പാതമ് ചേരക് കണ്ടു, ഇങ്കു ഊര് നായിന് കടൈ ആനേന്, നെഞ്ചു ഉരുകാതേന്, കല്ലാ മനത്തേന്, കചിയാതേന്, മുടൈ ആര് പുഴുക് കൂടു ഇതു കാത്തു, ഇങ്കു ഇരുപ്പതു ആക മുടിത്തായേ.

[56]

മുടിത്ത ആറുമ്, എന് തനക്കേ തക്കതേ; മുന്, അടിയാരൈപ് പിടിത്ത ആറുമ്, ചോരാമല് ചോരനേന് ഇങ്കു, ഒരുത്തി വായ് തുടിത്ത ആറുമ്, തുകില് ഇറൈയേ ചോര്ന്ത ആറുമ്, മുകമ് കുറു വേര് പൊടിത്ത ആറുമ്, ഇവൈ ഉണര്ന്തു, കേടു എന് തനക്കേ ചൂഴ്ന്തേനേ.

[57]

തേനൈ, പാലൈ, കന്നലിന് തെളിയൈ, ഒളിയൈ, തെളിന്താര് തമ് ഊനൈ ഉരുക്കുമ് ഉടൈയാനൈ, ഉമ്പരാനൈ, വമ്പനേന്, നാന് നിന് അടിയേന്; നീ എന്നൈ ആണ്ടായ്,' എന്റാല്, അടിയേറ്കുത് താനുമ് ചിരിത്തേ, അരുളലാമ് തന്മൈ ആമ്, എന് തന്മൈയേ.

[58]

തന്മൈ പിറരാല് അറിയാത തലൈവാ! പൊല്ലാ നായ് ആന പുന്മൈയേനൈ ആണ്ടു, ഐയാ! പുറമേ പോക വിടുവായോ? എന്നൈ നോക്കുവാര് യാരേ? എന് നാന് ചെയ്കേന്? എമ്പെരുമാന്! പൊന്നേ തികഴുമ് തിരുമേനി എന്തായ്! എങ്കുപ് പുകുവേനേ?

[59]

പുകുവേന്, എനതേ നിന് പാതമ്; പോറ്റുമ് അടിയാര് ഉള് നിന്റു നകുവേന്, പണ്ടു തോള് നോക്കി നാണമ് ഇല്ലാ നായിനേന്. നെകുമ് അന്പു ഇല്ലൈ, നിനൈക് കാണ; നീ ആണ്ടു അരുള, അടിയേനുമ് തകുവനേ? എന് തന്മൈയേ! എന്തായ്, അന്തോ! തരിയേനേ!

[60]

തരിക്കിലേന് കായ വാഴ്ക്കൈ; ചങ്കരാ, പോറ്റി! വാന വിരുത്തനേ, പോറ്റി! എങ്കള് വിടലൈയേ, പോറ്റി! ഒപ്പു ഇല് ഒരുത്തനേ, പോറ്റി! ഉമ്പര് തമ്പിരാന്, പോറ്റി! തില്ലൈ നിരുത്തനേ, പോറ്റി! എങ്കള് നിന്മലാ, പോറ്റി! പോറ്റി!

[61]

പോറ്റി! ഓമ് നമച്ചിവായ! പുയങ്കനേ, മയങ്കുകിന്റേന്; പോറ്റി! ഓമ് നമച്ചിവായ! പുകല് ഇടമ് പിറിതു ഒന്റു ഇല്ലൈ; പോറ്റി! ഓമ് നമച്ചിവായ! പുറമ് എനൈപ് പോക്കല്, കണ്ടായ്; പോറ്റി! ഓമ് നമച്ചിവായ! ചയ! ചയ! പോറ്റി! പോറ്റി!

[62]

പോറ്റി! എന് പോലുമ് പൊയ്യര് തമ്മൈ ആട്കൊള്ളുമ് വള്ളല് പോറ്റി! നിന് പാതമ് പോറ്റി! നാതനേ, പോറ്റി! പോറ്റി! പോറ്റി! നിന് കരുണൈ വെള്ളപ് പുതു മതു; പുവനമ്, നീര്, തീ, കാറ്റു, ഇയമാനന്, വാനമ്, ഇരു ചുടര്, കടവുളാനേ!

[63]

കടവുളേ പോറ്റി! എന്നൈക് കണ്ടുകൊണ്ടു, അരുളു, പോറ്റി! വിട, ഉളേ ഉരുക്കി എന്നൈ ആണ്ടിട വേണ്ടുമ്, പോറ്റി! ഉടല് ഇതു കളൈന്തിട്ടു, ഒല്ലൈ ഉമ്പര് തന്തു അരുളു, പോറ്റി! ചടൈയുളേ കങ്കൈ വൈത്ത ചങ്കരാ, പോറ്റി! പോറ്റി!

[64]

ചങ്കരാ, പോറ്റി! മറ്റു ഓര് ചരണ് ഇലേന്; പോറ്റി! കോലപ് പൊങ്കു അരാ അല്കുല്, ചെവ് വായ്, വെള് നകൈ, കരിയ വാള് കണ്, മങ്കൈ ഓര് പങ്ക, പോറ്റി! മാല് വിടൈ ഊര്തി, പോറ്റി! ഇങ്കു, ഇവ് വാഴ്വു ആറ്റകില്ലേന്; എമ്പിരാന്! ഇഴിത്തിട്ടേനേ.

[65]

ഇഴിത്തനന് എന്നൈ യാനേ; എമ്പിരാന്, പോറ്റി! പോറ്റി! പഴിത്തിലേന് ഉന്നൈ; എന്നൈ ആളുടൈപ് പാതമ് പോറ്റി! പിഴൈത്തവൈ പൊറുക്കൈ എല്ലാമ് പെരിയവര് കടമൈ; പോറ്റി! ഒഴിത്തിടു ഇവ് വാഴ്വു; പോറ്റി! ഉമ്പര് നാട്ടു എമ്പിരാനേ!

[66]

എമ്പിരാന്, പോറ്റി! വാനത്തവര് അവര് ഏറു, പോറ്റി! കൊമ്പര് ആര് മരുങ്കുല് മങ്കൈ കൂറ, വെള് നീറ, പോറ്റി! ചെമ് പിരാന്, പോറ്റി! തില്ലൈത് തിരുച്ചിറ്റമ്പലവ, പോറ്റി! ഉമ്പരായ്, പോറ്റി! എന്നൈ ആളുടൈ ഒരുവ, പോറ്റി!

[67]

ഒരുവനേ പോറ്റി! ഒപ്പു ഇല് അപ്പനേ, പോറ്റി! വാനോര് കുരുവനേ, പോറ്റി! എങ്കള് കോമളക് കൊഴുന്തു, പോറ്റി! വരുക' എന്റു, എന്നൈ നിന്പാല് വാങ്കിട വേണ്ടുമ്, പോറ്റി! തരുക നിന് പാതമ്, പോറ്റി! തമിയനേന് തനിമൈ തീര്ത്തേ.

[68]

തീര്ന്ത അന്പായ അന്പര്ക്കു അവരിനുമ് അന്പ, പോറ്റി! പേര്ന്തുമ്, എന് പൊയ്മ്മൈ ആട്കൊണ്ടു അരുളിടുമ് പെരുമൈ, പോറ്റി! വാര്ന്ത നഞ്ചു അയിന്റു, വാനോര്ക്കു അമുതമ് ഈ വള്ളല്, പോറ്റി! ആര്ന്ത നിന് പാതമ്, നായേറ്കു അരുളിട വേണ്ടുമ്, പോറ്റി!

[69]

പോറ്റി! ഇപ് പുവനമ്, നീര്, തീ, കാലൊടു, വാനമ് ആനായ്; പോറ്റി! എവ് ഉയിര്ക്കുമ് തോറ്റമ് ആകി, നീ, തോറ്റമ് ഇല്ലായ്; പോറ്റി! എല്ലാ ഉയിര്ക്കുമ് ഈറു ആയ്, ഈറു ഇന്മൈ ആനായ്; പോറ്റി! ഐമ് പുലന്കള് നിന്നൈപ് പുണര്കിലാപ് പുണര്ക്കൈയാനേ.

[70]

പുണര്പ്പ തൊക്ക എന്തൈ എന്നൈ ആണ്ടു പൂണ നോക്കിനായ് പുണര്പ്പ തന്റി തെന്റ പോതു നിന്നൊ ടെന്നൊ ടെന്നിതാമ് പുണര്പ്പ താക അന്റി താക അന്പു നിന് കഴല് കണേ പുണര്പ്പ താക അമ് കണാള പുങ്കമ് ആന പോകമേ

[71]

പോകമ് വേണ്ടി വേണ്ടി ലേന് പുരന്ത രാതി ഇന്പമുമ് ഏക നിന് കഴല് ഇണൈ യലാ തിലേന് എന് എമ്പിരാന് ആകമ് വിണ്ടു കമ്പമ് വന്തു കുഞ്ചി അഞ്ചലിക് കണേ ആക എന് കൈ കണ്കള് താരൈ ആറ താക ഐയനേ

[72]

ഐയ നിന്ന തല്ല തില്ലൈ മറ്റോര് പറ്റു വഞ്ചനേന് പൊയ് കലന്ത തല്ല തില്ലൈ പൊയ്മൈ യേന്എന് എമ്പിരാന് മൈ കലന്ത കണ്ണി പങ്ക വന്തു നിന് കഴല് കണേ മെയ് കലന്ത അന്പര് അന്പെ നക്കുമ് ആക വേണ്ടുമേ

[73]

വേണ്ടുമ് നിന്കഴല് കണ് അന്പു പൊയ്മൈ തീര്ത്തു മെയ്മ്മൈയേ ആണ്ടു കൊണ്ടു നായിനേനൈ ആവ എന്റു അരുളു നീ പൂണ്ടു കൊണ്ടു അടിയനേനുമ് പോറ്റി പോറ്റി എന്റുമ്എന്റുമ് മാണ്ടു മാണ്ടു വന്തു വന്തു മന്ന നിന് വണങ്കവേ

[74]

വണങ്കുമ് നിന്നൈ മണ്ണുമ് വിണ്ണുമ് വേതമ് നാന്കുമ് ഓലമിട്ടു ഉണങ്കുമ് നിന്നൈ എയ്ത ലുറ്റു മറ്റോര് ഉണ്മൈ ഇന്മൈയിന് വണങ്കി യാമ് വിടേങ്കള് എന്ന വന്തു നിന്റു അരുളുതറ്കു ഇണങ്കു കൊങ്കൈ മങ്കൈ പങ്ക എന്കൊലോ നിനൈപ്പതേ

[75]

നിനൈപ്പ താക ചിന്തൈ ചെല്ലുമ് എല്ലൈ ഏയ വാക്കിനാല് തിനൈത്തനൈയുമ് ആവ തില്ലൈ ചൊല്ലല് ആവ കേട്പവേ അനൈത് തുലകുമ് ആയ നിന്നൈ ഐമ് പുലന്കള് കാണ്കിലാ എനൈത്എനൈത്ത തെപ് പുറത്ത തെന്തൈ പാതമ് എയ്തവേ?

[76]

എയ്തല് ആവ തെന്റു നിന്നൈ എമ്പിരാന് ഇവ് വഞ്ചനേറ്കു ഉയ്തല് ആവതു ഉന്കണ് അന്റി മറ്റോര് ഉണ്മൈ ഇന്മൈയിന് പൈതല് ആവ തെന്റു പാതു കാത് തിരങ്കു പാവിയേറ്കു ഇഃതു അലാതു നിന്കണ് ഒന്റുമ് വണ്ണമ് ഇല്ലൈ ഈചനേ

[77]

ഈചനേ നീ അല്ല തില്ലൈ ഇങ്കുമ് അങ്കുമ് എന്പതുമ് പേചിനേന് ഓര് പേതമ് ഇന്മൈ പേതൈയേന് എന്എമ്പിരാന് നീചനേനൈ ആണ്ടു കൊണ്ട നിന് മലാ ഒര് നിന്അലാല് തേചനേ ഓര് തേവര് ഉണ്മൈ ചിന്തിയാതു ചിന്തൈയേ.

[78]

ചിന്തൈ ചെയ്കൈ കേള്വി വാക്കു ചീരില് ഐമ് പുലന്കളാല് മുന്തൈ ആന കാലമ് നിന്നൈ എയ്തി ടാത മൂര്ക്കനേന് വെന്തൈയാ വിഴുന്തിലേന് എന് ഉള്ളമ് വെള്കി വിണ്ടിലേന് എന്തൈ ആയ നിന്നൈ ഇന്നമ് എയ്തല് ഉറ് റിരുപ്പനേ.

[79]

ഇരുപ്പു നെഞ്ച വഞ്ചനേനൈ ആണ്ടു കൊണ്ട നിന്ന താള് കരുപ്പു മട്ടു വായ് മടുത് തെനൈക് കലന്തു പോകവുമ് നെരുപ്പുമ് ഉണ്ടു യാനുമ് ഉണ്ടി രുന്ത തുണ്ട തായിനുമ് വിരുപ്പുമ് ഉണ്ടു നിന്കണ് എന്കണ് എന്പ തെന്ന വിച്ചൈയേ

[80]

വിച്ചുക് കേടു പൊയ്ക്കു ആകാതു എന്റു, ഇങ്കു എനൈ വൈത്തായ്; ഇച്ചൈക്കു ആനാര് എല്ലാരുമ് വന്തു, ഉന് താള് ചേര്ന്താര്; അച്ചത്താലേ ആഴ്ന്തിടുകിന്റേന്; ആരൂര് എമ് പിച്ചൈത് തേവാ, എന് നാന് ചെയ്കേന്? പേചായേ.

[81]

പേചപ്പട്ടേന് നിന് അടിയാരില്; തിരുനീറേ പൂചപ്പട്ടേന്; പൂതലരാല്, ഉന് അടിയാന് എന്റു, ഏചപ്പട്ടേന്; ഇനിപ് പടുകിന്റതു അമൈയാതാല്; ആചൈപ്പട്ടേന്; ആട്പട്ടേന്; ഉന് അടിയേനേ.

[82]

അടിയേന് അല്ലേന് കൊല്ലോ? താന്, എനൈ ആട്കൊണ്ടിലൈ കൊല്ലോ? അടിയാര് ആനാര് എല്ലാരുമ് വന്തു, ഉന് താള് ചേര്ന്താര്; ചെടി ചേര് ഉടലമ് ഇതു, നീക്ക മാട്ടേന്; എങ്കള് ചിവലോകാ! കടിയേന് ഉന്നൈ, കണ് ആരക് കാണുമ് ആറു, കാണേനേ.

[83]

കാണുമ് ആറു കാണേന്; ഉന്നൈ അന് നാള് കണ്ടേനുമ് പാണേ പേചി, എന് തന്നൈപ് പടുത്തതു എന്ന? പരഞ്ചോതി! ആണേ, പെണ്ണേ, ആര് അമുതേ, അത്താ, ചെത്തേ പോയിനേന്; ഏണ് നാണ് ഇല്ലാ നായിനേന്, എന് കൊണ്ടു എഴുകേന്, എമ്മാനേ?

[84]

മാന് നേര് നോക്കി, ഉമൈയാള് പങ്കാ, മറൈ ഈറു അറിയാ മറൈയോനേ, തേനേ, അമുതേ, ചിന്തൈക്കു അരിയായ്, ചിറിയേന് പിഴൈ പൊറുക്കുമ് കോനേ, ചിറിതു എന് കൊടുമൈ പറൈന്തേന്; ചിവ മാ നകര് കുറുകപ് പോനാര് അടിയാര്; യാനുമ്, പൊയ്യുമ്, പുറമേ പോന്തോമേ.

[85]

പുറമേ പോന്തോമ് പൊയ്യുമ്, യാനുമ്; മെയ് അന്പു പെറവേ വല്ലേന് അല്ലാ വണ്ണമ് പെറ്റേന് യാന്. അറവേ നിന്നൈച് ചേര്ന്ത അടിയാര് മറ്റു ഒന്റു അറിയാതാര്; ചിറവേ ചെയ്തു വഴുവാതു, ചിവനേ! നിന് താള് ചേര്ന്താരേ.

[86]

താരായ്, ഉടൈയായ്! അടിയേറ്കു ഉന് താള് ഇണൈ അന്പു; പോരാ ഉലകമ് പുക്കാര് അടിയാര്; പുറമേ പോന്തേന് യാന്; ഊര് ആ മിലൈക്ക, കുരുട്ടു ആ മിലൈത്താങ്കു, ഉന് താള് ഇണൈ അന്പുക്കു ആരാ അടിയേന്, അയലേ മയല്കൊണ്ടു, അഴുകേനേ.

[87]

അഴുകേന്, നിന്പാല് അന്പു ആമ് മനമ് ആയ്; അഴല് ചേര്ന്ത മെഴുകേ അന്നാര്, മിന് ആര്, പൊന് ആര്, കഴല് കണ്ടു തൊഴുതേ, ഉന്നൈത് തൊടര്ന്താരോടുമ് തൊടരാതേ, പഴുതേ പിറന്തേന്; എന് കൊണ്ടു ഉന്നൈപ് പണികേനേ?

[88]

പണിവാര് പിണി തീര്ത്തരുളി, പഴൈയ അടിയാര്ക്കു ഉന് അണി ആര് പാതമ് കൊടുത്തി; അതുവുമ് അരിതു എന്റാല്, തിണി ആര് മൂങ്കില് അനൈയേന്, വിനൈയൈപ് പൊടി ആക്കി, തണി ആര് പാതമ്, വന്തു, ഒല്ലൈ താരായ്; പൊയ് തീര് മെയ്യാനേ!

[89]

യാനേ പൊയ്; എന് നെഞ്ചുമ് പൊയ്; എന് അന്പുമ് പൊയ്; ആനാല്, വിനൈയേന് അഴുതാല്, ഉന്നൈപ് പെറലാമേ? തേനേ, അമുതേ, കരുമ്പിന് തെളിവേ, തിത്തിക്കുമ് മാനേ, അരുളായ് അടിയേന് ഉനൈ വന്തു ഉറുമാറേ.

[90]

മാറു ഇലാത മാക് കരുണൈ വെള്ളമേ! വന്തു മുന്തി നിന് മലര്കൊള് താള് ഇണൈ, വേറു ഇലാപ് പതപ് പരിചു പെറ്റ, നിന് മെയ്മ്മൈ അന്പര്, ഉന് മെയ്മ്മൈ മേവിനാര്; ഈറു ഇലാത നീ, എളിയൈ ആകി വന്തു, ഒളിചെയ് മാനിടമ് ആക, നോക്കിയുമ്, കീറു ഇലാത നെഞ്ചു ഉടൈയ നായിനേന് കടൈയന് ആയിനേന് പട്ട കീഴ്മൈയേ.

[91]

മൈ ഇലങ്കു നല് കണ്ണി പങ്കനേ! വന്തു എനൈപ് പണികൊണ്ട പിന്, മഴക് കൈ ഇലങ്കു പൊന് കിണ്ണമ് എന്റു അലാല്, അരിയൈ എന്റു ഉനൈക് കരുതുകിന്റിലേന്; മെയ് ഇലങ്കു വെള് നീറ്റു മേനിയായ്, മെയ്മ്മൈ അന്പര് ഉന് മെയ്മ്മൈ മേവിനാര്; പൊയ്യില് ഇങ്കു എനൈപ് പുകുതവിട്ടു, നീ പോവതോ? ചൊലായ്, പൊരുത്തമ് ആവതേ?

[92]

പൊരുത്തമ് ഇന്മൈയേന്; പൊയ്മ്മൈ ഉണ്മൈയേന്; പോത' എന്റു എനൈപ് പുരിന്തു നോക്കവുമ്, വരുത്തമ് ഇന്മൈയേന്; വഞ്ചമ് ഉണ്മൈയേന്; മാണ്ടിലേന്; മലര്ക് കമല പാതനേ, അരത്ത മേനിയായ്, അരുള്ചെയ് അന്പരുമ്, നീയുമ്, അങ്കു എഴുന്തരുളി, ഇങ്കു എനൈ ഇരുത്തിനായ്; മുറൈയോ? എന് എമ്പിരാന്, വമ്പനേന് വിനൈക്കു ഇറുതി ഇല്ലൈയേ?

[93]

ഇല്ലൈ നിന് കഴറ്കു അന്പു അതു, എന്കണേ; ഏലമ് ഏലുമ് നല് കുഴലി പങ്കനേ! കല്ലൈ മെന് കനി ആക്കുമ് വിച്ചൈ കൊണ്ടു, എന്നൈ നിന് കഴറ്കു അന്പന് ആക്കിനായ്; എല്ലൈ ഇല്ലൈ നിന് കരുണൈ; എമ്പിരാന്! ഏതു കൊണ്ടു, നാന് ഏതു ചെയ്യിനുമ്, വല്ലൈയേ എനക്കു ഇന്നുമ് ഉന് കഴല് കാട്ടി, മീട്കവുമ്, മറു ഇല് വാനനേ?

[94]

വാന നാടരുമ് അറി ഒണാത നീ, മറൈയില് ഈറുമ് മുന് തൊടര് ഒണാത നീ, ഏനൈ നാടരുമ് തെരി ഒണാത നീ, എന്നൈ ഇന്നിതായ് ആണ്ടുകൊണ്ടവാ, ഊനൈ നാടകമ് ആടുവിത്തവാ, ഉരുകി, നാന് ഉനൈപ് പരുക വൈത്തവാ, ഞാന നാടകമ് ആടുവിത്തവാ നൈയ വൈയകത്തുടൈയ വിച്ചൈയേ!

[95]

വിച്ചു അതു ഇന്റിയേ, വിളൈവു ചെയ്കുവായ്; വിണ്ണുമ്, മണ്ണകമ് മുഴുതുമ്, യാവൈയുമ്, വൈച്ചു വാങ്കുവായ്; വഞ്ചകപ് പെരുമ് പുലൈയനേനൈ, ഉന് കോയില് വായിലില് പിച്ചന് ആക്കിനായ്; പെരിയ അന്പരുക്കു ഉരിയന് ആക്കിനായ്; താമ് വളര്ത്തതു, ഓര് നച്ചു മാ മരമ് ആയിനുമ്, കൊലാര്; നാനുമ് അങ്ങനേ, ഉടൈയ നാതനേ!

[96]

ഉടൈയ നാതനേ, പോറ്റി! നിന് അലാല് പറ്റു, മറ്റു എനക്കു ആവതു ഒന്റു ഇനി ഉടൈയനോ? പണി; പോറ്റി! ഉമ്പരാര് തമ് പരാ പരാ, പോറ്റി! യാരിനുമ് കടൈയന് ആയിനേന്; പോറ്റി! എന് പെരുമ് കരുണൈയാളനേ, പോറ്റി! എന്നൈ, നിന് അടിയന് ആക്കിനായ്; പോറ്റി! ആതിയുമ്, അന്തമ്, ആയിനായ്, പോറ്റി! അപ്പനേ!

[97]

അപ്പനേ, എനക്കു അമുതനേ, ആനന്തനേ, അകമ് നെക അള്ളൂറു തേന് ഒപ്പനേ, ഉനക്കു ഉരിയ അന്പരില് ഉരിയനായ്, ഉനൈപ് പരുക നിന്റതു ഓര് തുപ്പനേ, ചുടര് മുടിയനേ, തുണൈയാളനേ, തൊഴുമ്പാളര് എയ്പ്പിനില് വൈപ്പനേ, എനൈ വൈപ്പതോ, ചൊലായ് നൈയ, വൈയകത്തു, എങ്കള് മന്നനേ?

[98]

മന്ന, എമ്പിരാന്, വരുക' എന് എനൈ; മാലുമ്, നാന്മുകത്തു ഒരുവന്, യാരിനുമ് മുന്ന, എമ്പിരാന്, വരുക' എന് എനൈ; മുഴുതുമ് യാവൈയുമ് ഇറുതി ഉറ്റ നാള് പിന്ന, എമ്പിരാന്, വരുക' എന് എനൈ; പെയ്കഴറ്കണ് അന്പായ്, എന് നാവിനാല് പന്ന, എമ്പിരാന്, വരുക' എന് എനൈ പാവനാച, നിന് ചീര്കള് പാടവേ.

[99]

പാട വേണ്ടുമ് നാന്; പോറ്റി! നിന്നൈയേ പാടി, നൈന്തു നൈന്തു ഉരുകി, നെക്കു നെക്കു, ആട വേണ്ടുമ് നാന്; പോറ്റി! അമ്പലത്തു ആടുമ് നിന് കഴല് പോതു, നായിനേന് കൂട വേണ്ടുമ് നാന്; പോറ്റി! ഇപ് പുഴുക് കൂടു നീക്കു എനൈ; പോറ്റി! പൊയ് എലാമ് വീട വേണ്ടുമ് നാന്; പോറ്റി! വീടു തന്തു അരുളു; പോറ്റി! നിന് മെയ്യര് മെയ്യനേ! തിരുച്ചിറ്റമ്പലമ്. മാണിക്കവാചകര് അടികള് പോറ്റി!

[100]

Back to Top
മാണിക്ക വാചകര്    തിരുവാചകമ്  
8.120   തിരുപ്പള്ളിയെഴുച്ചി - പോറ്റിയെന് വാഴ്മുത  
പണ് - പുറനീര്മൈ (പൂപാളമ്‌)   (തിരുത്തലമ് തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ആവുടൈയാര്കോയില് ; (തിരുത്തലമ് അരുള്തരു ഉടനുറൈ അരുള്മികു തിരുവടികള് പോറ്റി )

പോറ്റി! എന് വാഴ് മുതല് ആകിയ പൊരുളേ! പുലര്ന്തതു; പൂമ് കഴറ്കു ഇണൈ തുണൈമലര് കൊണ്ടു ഏറ്റി, നിന് തിരുമുകത്തു എമക്കു അരുള് മലരുമ് എഴില് നകൈ കണ്ടു, നിന് തിരുവടിതൊഴുകോമ് ചേറ്റു ഇതഴ്ക് കമലങ്കള് മലരുമ് തണ് വയല് ചൂഴ് തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ഉറൈചിവപെരുമാനേ! ഏറ്റു ഉയര് കൊടി ഉടൈയായ്! എമൈ ഉടൈയായ്! എമ്പെരുമാന്! പള്ളി എഴുന്തരുളായേ!

[1]

അരുണന്, ഇന്തിരന് തിചൈ അണുകിനന്; ഇരുള് പോയ് അകന്റതു; ഉതയമ് നിന് മലര്ത്തിരുമുകത്തിന് കരുണൈയിന് ചൂരിയന് എഴ എഴ, നയനക് കടി മലര് മലര, മറ്റു അണ്ണല് അമ്കണ് ആമ് തിരള് നിരൈ അറുപതമ് മുരല്വന; ഇവൈ ഓര് തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ഉറൈചിവപെരുമാനേ! അരുള് നിതി തര വരുമ് ആനന്ത മലൈയേ! അലൈ കടലേ! പള്ളി എഴുന്തരുളായേ!

[2]

കൂവിന പൂമ് കുയില്; കൂവിന കോഴി; കുരുകുകള് ഇയമ്പിന; ഇയമ്പിന ചങ്കമ്; ഓവിന താരകൈ ഒളി; ഒളി ഉതയത്തു ഒരുപ്പടുകിന്റതു വിരുപ്പൊടു, നമക്കു. തേവ! നല് ചെറി കഴല് താള് ഇണൈ കാട്ടായ്! തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ഉറൈ ചിവപെരുമാനേ! യാവരുമ് അറിവു അരിയായ്! എമക്കു എളിയായ്! എമ്പെരുമാന്! പള്ളി എഴുന്തരുളായേ!

[3]

ഇന് ഇചൈ വീണൈയര്, യാഴിനര്, ഒരുപാല്; ഇരുക്കൊടു തോത്തിരമ് ഇയമ്പിനര്, ഒരുപാല്; തുന്നിയ പിണൈ മലര്ക് കൈയിനര്, ഒരുപാല്; തൊഴുകൈയര്, അഴുകൈയര്,തുവള്കൈയര്, ഒരുപാല്; ചെന്നിയില് അഞ്ചലി കൂപ്പിനര്, ഒരുപാല്. തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ഉറൈ ചിവപെരുമാനേ! എന്നൈയുമ് ആണ്ടുകൊണ്ടു, ഇന് അരുള് പുരിയുമ് എമ്പെരുമാന്! പള്ളി എഴുന്തരുളായേ!

[4]

പൂതങ്കള്തോറുമ് നിന്റായ്' എനിന്, അല്ലാല്, പോക്കു ഇലന്, വരവു ഇലന്,' എന,നിനൈപ് പുലവോര് കീതങ്കള് പാടുതല്, ആടുതല്, അല്ലാല്, കേട്ടു അറിയോമ്, ഉനൈക് കണ്ടു അറിവാരൈ. ചീതമ് കൊള് വയല് തിരുപ്പെരുന്തുറൈ മന്നാ! ചിന്തനൈക്കുമ് അരിയായ്! എങ്കള് മുന്വന്തു, ഏതങ്കള് അറുത്തു, എമ്മൈ ആണ്ടു, അരുള്പുരിയുമ് എമ്പെരുമാന്! പള്ളി എഴുന്തരുളായേ!

[5]

പപ്പു അറ വീട്ടു ഇരുന്തു ഉണരുമ് നിന് അടിയാര്, പന്തനൈ വന്തു അറുത്താര്; അവര്പലരുമ്, മൈപ്പു ഉറു കണ്ണിയര്, മാനിടത്തു ഇയല്പിന് വണങ്കുകിന്റാര്. അണങ്കിന് മണവാളാ! ചെപ്പു ഉറു കമലങ്കള് മലരുമ് തണ് വയല് ചൂഴ് തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ഉറൈചിവപെരുമാനേ! ഇപ് പിറപ്പു അറുത്തു, എമൈ ആണ്ടു, അരുള്പുരിയുമ് എമ്പെരുമാന്! പള്ളി എഴുന്തരുളായേ!

[6]

അതു, പഴച് ചുവൈ എന, അമുതു എന; അറിതറ്കു അരിതു എന, എളിതു എന; അമരരുമ്അറിയാര്. ഇതു അവന് തിരുഉരു; ഇവന്, അവന്; എനവേ എങ്കളൈ ആണ്ടുകൊണ്ടു, ഇങ്കു എഴുന്തരുളുമ്, മതു വളര് പൊഴില് തിരു ഉത്തരകോച മങ്കൈ ഉള്ളായ്! തിരുപ്പെരുന്തുറൈ മന്നാ! എതു എമൈപ് പണി കൊളുമ് ആറു? അതു കേട്പോമ്: എമ്പെരുമാന്! പള്ളി എഴുന്തരുളായേ!

[7]

മുന്തിയ മുതല്, നടു, ഇറുതിയുമ്, ആനായ്; മൂവരുമ് അറികിലര്; യാവര് മറ്റുഅറിവാര്? പന്തു അണൈ വിരലിയുമ്, നീയുമ്, നിന് അടിയാര് പഴമ് കുടില്തൊറുമ് എഴുന്തരുളിയപരനേ! ചെമ് തഴല് പുരൈ തിരുമേനിയുമ് കാട്ടി, തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ഉറൈ കോയിലുമ് കാട്ടി, അന്തണന് ആവതുമ് കാട്ടി, വന്തു ആണ്ടായ്! ആര് അമുതേ! പള്ളി എഴുന്തരുളായേ!

[8]

വിണ്ണകത് തേവരുമ് നണ്ണവുമ് മാട്ടാ വിഴുപ് പൊരുളേ! ഉന് തൊഴുപ്പു അടിയോങ്കള്, മണ്ണകത്തേ വന്തു, വാഴച് ചെയ്താനേ! വണ് തിരുപ്പെരുന്തുറൈയായ്! വഴി അടിയോമ് കണ് അകത്തേ നിന്റു, കളിതരു തേനേ! കടല് അമുതേ! കരുമ്പേ! വിരുമ്പു അടിയാര് എണ് അകത്തായ്! ഉലകുക്കു ഉയിര് ആനായ്! എമ്പെരുമാന്! പള്ളി എഴുന്തരുളായേ!

[9]

പുവനിയില് പോയ്പ് പിറവാമൈയിന്, നാള് നാമ് പോക്കുകിന്റോമ് അവമേ; ഇന്തപ് പൂമി, ചിവന് ഉയ്യക് കൊള്കിന്റ ആറു' എന്റു നോക്കി, തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ഉറൈവായ്! തിരുമാല്ആമ് അവന് വിരുപ്പു എയ്തവുമ്, മലരവന് ആചൈപ് പടവുമ്, നിന് അലര്ന്ത മെയ്ക്കരുണൈയുമ്, നീയുമ്, അവനിയില് പുകുന്തു, എമൈ ആട്കൊള്ള വല്ലായ്! ആര് അമുതേ! പള്ളി എഴുന്തരുളായേ!

[10]

Back to Top
മാണിക്ക വാചകര്    തിരുവാചകമ്  
8.123   ചെത്തിലാപ് പത്തു - പൊയ്യനേന് അകമ്നെകപ്  
പണ് - ഹരിവരാചനമ്   (തിരുത്തലമ് തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ആവുടൈയാര്കോയില് ; (തിരുത്തലമ് അരുള്തരു ഉടനുറൈ അരുള്മികു തിരുവടികള് പോറ്റി )

പൊയ്യനേന് അകമ് നെകപ് പുകുന്തു, അമുതു ഊറുമ്, പുതു മലര്ക് കഴല് ഇണൈ അടിപിരിന്തുമ്, കൈയനേന്, ഇന്നുമ് ചെത്തിലേന്; അന്തോ! വിഴിത്തിരുന്തു ഉള്ളക് കരുത്തിനൈ ഇഴന്തേന്. ഐയനേ! അരചേ! അരുള് പെരുമ് കടലേ! അത്തനേ! അയന്, മാറ്കു, അറി ഒണ്ണാച് ചെയ്യ മേനിയനേ! ചെയ്വകൈ അറിയേന്; തിരുപ്പെരുന്തുറൈ മേവിയ ചിവനേ!

[1]

പുറ്റുമ് ആയ്, മരമ് ആയ്; പുനല്, കാലേ, ഉണ്ടി, ആയ്; അണ്ട വാണരുമ്, പിറരുമ്, മറ്റു യാരുമ്, നിന് മലര് അടി കാണാ മന്ന! എന്നൈ ഓര് വാര്ത്തൈയുള് പടുത്തു, പറ്റിനായ്; പതൈയേന്; മനമ് മിക ഉരുകേന്; പരികിലേന്; പരിയാ ഉടല് തന്നൈച് ചെറ്റിലേന്; ഇന്നുമ് തിരിതരുകിന്റേന്; തിരുപ്പെരുന്തുറൈ മേവിയ ചിവനേ!

[2]

പുലൈയനേനൈയുമ്, പൊരുള് എന നിനൈന്തു, ഉന് അരുള് പുരിന്തനൈ; പുരിതലുമ്,കളിത്തുത് തലൈയിനാല് നടന്തേന്; വിടൈപ് പാകാ! ചങ്കരാ! എണ് ഇല് വാനവര്ക്കു എല്ലാമ് നിലൈയനേ! അലൈ നീര് വിടമ് ഉണ്ട നിത്തനേ! അടൈയാര് പുരമ് എരിത്ത ചിലൈയനേ! എനൈച് ചെത്തിടപ് പണിയായ്; തിരുപ്പെരുന്തുറൈ മേവിയ ചിവനേ!

[3]

അന്പര് ആകി, മറ്റു, അരുമ് തവമ് മുയല്വാര്, അയനുമ്, മാലുമ്; മറ്റു, അഴല് ഉറുമെഴുകു ആമ് എന്പര് ആയ്, നിനൈവാര് എനൈപ് പലര്; നിറ്ക ഇങ്കു, എനൈ, എറ്റിനുക്കു ആണ്ടായ്? വന് പരായ് മുരുടു ഒക്കുമ് എന് ചിന്തൈ; മരക് കണ്; എന് ചെവി ഇരുമ്പിനുമ് വലിതു; തെന് പരായ്ത്തുറൈയായ്! ചിവലോകാ! തിരുപ്പെരുന്തുറൈ മേവിയ ചിവനേ!

[4]

ആട്ടുത് തേവര് തമ് വിതി ഒഴിത്തു, അന്പാല്, ഐയനേ' എന്റു, ഉന് അരുള് വഴി ഇരുപ്പേന്; നാട്ടുത് തേവരുമ് നാടു അരുമ് പൊരുളേ! നാതനേ! ഉനൈപ് പിരിവു ഉറാ അരുളൈക് കാട്ടി, തേവ, നിന് കഴല് ഇണൈ കാട്ടി, കായ മായത്തൈക് കഴിത്തു, അരുള്ചെയ്യായ്; ചേട്ടൈത് തേവര് തമ് തേവര് പിരാനേ! തിരുപ്പെരുന്തുറൈ മേവിയ ചിവനേ!

[5]

അറുക്കിലേന് ഉടല് തുണിപട; തീപ് പുക്കു ആര്കിലേന്; തിരുവരുള് വകൈ അറിയേന്; പൊറുക്കിലേന് ഉടല്; പോക്കു ഇടമ് കാണേന്; പോറ്റി! പോറ്റി! എന് പോര് വിടൈപ് പാകാ! ഇറക്കിലേന് ഉനൈപ് പിരിന്തു; ഇനിതു ഇരുക്ക, എന് ചെയ്കേന്? ഇതു ചെയ്ക' എന്റുഅരുളായ്; ചിറൈക്കണേ പുനല് നിലവിയ വയല് ചൂഴ് തിരുപ്പെരുന്തുറൈ മേവിയ ചിവനേ!

[6]

മായനേ! മറി കടല് വിടമ് ഉണ്ട വാനവാ! മണി കണ്ടത്തു എമ് അമുതേ! നായിനേന്, ഉനൈ നിനൈയവുമ് മാട്ടേന്; നമച്ചിവായ' എന്റു, ഉന് അടി പണിയാപ് പേയന് ആകിലുമ്, പെരു നെറി കാട്ടായ്; പിറൈ കുലാമ് ചടൈപ് പിഞ്ഞകനേ! ഓ! ചേയന് ആകി നിന്റു, അലറുവതു അഴകോ? തിരുപ്പെരുന്തുറൈ മേവിയ ചിവനേ!

[7]

പോതു ചേര് അയന്, പൊരു കടല് കിടന്തോന്, പുരന്തര ആതികള്, നിറ്ക, മറ്റുഎന്നൈക് കോതു മാട്ടി, നിന് കുരൈ കഴല് കാട്ടി, കുറിക്കൊള്ക' എന്റു, നിന് തൊണ്ടരില്കൂട്ടായ്; യാതു ചെയ്വതു, എന്റു ഇരുന്തനന്; മരുന്തേ! അടിയനേന് ഇടര്പ്പടുവതുമ് ഇനിതോ? ചീത വാര് പുനല് നിലവിയ വയല് ചൂഴ് തിരുപ്പെരുന്തുറൈ മേവിയ ചിവനേ!

[8]

ഞാലമ്, ഇന്തിരന്, നാന്മുകന്, വാനോര്, നിറ്ക, മറ്റു എനൈ നയന്തു, ഇനിതു ആണ്ടായ്; കാലന് ആര് ഉയിര് കൊണ്ട പൂമ് കഴലായ്! കങ്കൈയായ്! അങ്കി തങ്കിയ കൈയായ്! മാലുമ് ഓലമ് ഇട്ടു അലറുമ് അമ് മലര്ക്കേ, മരക്കണേനൈയുമ് വന്തിടപ് പണിയായ്; ചേലുമ്, നീലമുമ്, നിലവിയ വയല് ചൂഴ് തിരുപ്പെരുന്തുറൈ മേവിയ ചിവനേ!

[9]

അളിത്തു വന്തു, എനക്കു ആവ' എന്റു അരുളി, അച്ചമ് തീര്ത്ത നിന് അരുള് പെരുങ്കടലില്, തിളൈത്തുമ്, തേക്കിയുമ്, പരുകിയുമ്, ഉരുകേന്; തിരുപ്പെരുന്തുറൈ മേവിയ ചിവനേ! വളൈക് കൈയാനൊടു മലരവന് അറിയാ വാനവാ! മലൈ മാതു ഒരു പാകാ! കളിപ്പു എലാമ് മികക് കലങ്കിടുകിന്റേന്; കയിലൈ മാ മലൈ മേവിയ കടലേ!

[10]

Back to Top
മാണിക്ക വാചകര്    തിരുവാചകമ്  
8.124   അടൈക്കലപ് പത്തു - ചെഴുക്കമലത് തിരളനനിന്  
പണ് - അയികിരി നന്തിനി   (തിരുത്തലമ് തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ആവുടൈയാര്കോയില് ; (തിരുത്തലമ് അരുള്തരു ഉടനുറൈ അരുള്മികു തിരുവടികള് പോറ്റി )

ചെഴുക് കമലത് തിരള് അന, നിന് ചേവടി ചേര്ന്തു അമൈന്ത പഴുത്ത മനത്തു അടിയര് ഉടന് പോയിനര്; യാന്, പാവിയേന്; പുഴുക്കണ് ഉടൈപ് പുന് കുരമ്പൈ, പൊല്ലാ, കല്വി ഞാനമ് ഇലാ, അഴുക്കു മനത്തു അടിയേന്; ഉടൈയായ്! ഉന് അടൈക്കലമേ.

[1]

വെറുപ്പനവേ ചെയ്യുമ് എന് ചിറുമൈയൈ, നിന് പെരുമൈയിനാല് പൊറുപ്പവനേ! അരാപ് പൂണ്പവനേ! പൊങ്കു കങ്കൈ ചടൈച് ചെറുപ്പവനേ! നിന് തിരുവരുളാല്, എന് പിറവിയൈ വേര് അറുപ്പവനേ! ഉടൈയായ്! അടിയേന് ഉന് അടൈക്കലമേ.

[2]

പെരുമ് പെരുമാന്, എന് പിറവിയൈ വേര് അറുത്തു, പെരുമ് പിച്ചുത് തരുമ് പെരുമാന്, ചതുരപ് പെരുമാന്, എന് മനത്തിന് ഉള്ളേ വരുമ് പെരുമാന്, മലരോന്, നെടുമാല്, അറിയാമല് നിന്റ അരുമ് പെരുമാന്! ഉടൈയായ്! അടിയേന് ഉന് അടൈക്കലമേ.

[3]

പൊഴികിന്റ തുന്പപ് പുയല് വെള്ളത്തില്, നിന് കഴല് പുണൈ കൊണ്ടു, ഇഴികിന്റ അന്പര്കള് ഏറിനര്, വാന്; യാന്, ഇടര്ക് കടല്വായ്ച് ചുഴി ചെന്റു, മാതര്ത് തിരൈ പൊര, കാമച് ചുറവു എറിയ, അഴികിന്റനന്; ഉടൈയായ്! അടിയേന് ഉന് അടൈക്കലമേ.

[4]

ചുരുള് പുരി കൂഴൈയര് ചൂഴലില് പട്ടു, ഉന് തിറമ് മറന്തു, ഇങ്കു, ഇരുള് പുരി യാക്കൈയിലേ കിടന്തു, എയ്ത്തനന്; മൈത് തടമ് കണ് വെരുള് പുരി മാന് അന്ന നോക്കി തന് പങ്ക, വിണ്ണோര് പെരുമാന്, അരുള് പുരിയായ്; ഉടൈയായ്! അടിയേന് ഉന് അടൈക്കലമേ.

[5]

മാഴൈ, മൈപ് പാവിയ കണ്ണിയര് വന് മത്തു ഇട, ഉടൈന്തു, താഴിയൈപ് പാവു തയിര് പോല്, തളര്ന്തേന്; തട മലര്ത് താള്, വാഴി! എപ്പോതു വന്തു, എന് നാള്, വണങ്കുവന് വല് വിനൈയേന്? ആഴി അപ്പാ! ഉടൈയായ്! അടിയേന് ഉന് അടൈക്കലമേ.

[6]

മിന് കണിനാര്, നുടങ്കുമ് ഇടൈയാര്, വെകുളി വലൈയില് അകപ്പട്ടു, പുന് കണന് ആയ്, പുരള്വേനൈ, പുരളാമല്, പുകുന്തു അരുളി, എന്കണിലേ അമുതു ഊറി, തിത്തിത്തു, എന് പിഴൈക്കു ഇരങ്കുമ് അമ് കണനേ! ഉടൈയായ്! അടിയേന് ഉന് അടൈക്കലമേ.

[7]

മാ വടു വകിര് അന്ന കണ്ണി പങ്കാ! നിന് മലര് അടിക്കേ കൂവിടുവായ്? കുമ്പിക്കേ ഇടുവായ്? നിന് കുറിപ്പു അറിയേന്; പാ ഇടൈ ആടു കുഴല് പോല്, കരന്തു, പരന്തതു, ഉള്ളമ്. ആ! കെടുവേന്; ഉടൈയായ്! അടിയേന് ഉന് അടൈക്കലമേ.

[8]

പിറിവു അറിയാ അന്പര്, നിന് അരുള് പെയ് കഴല് താള് ഇണൈക് കീഴ്, മറിവു അറിയാച് ചെല്വമ് വന്തു പെറ്റാര്; ഉന്നൈ വന്തിപ്പതു ഓര് നെറി അറിയേന്; നിന്നൈയേ അറിയേന്; നിന്നൈയേ അറിയുമ് അറിവു അറിയേന്; ഉടൈയായ്! അടിയേന് ഉന് അടൈക്കലമേ.

[9]

വഴങ്കുകിന്റായ്ക്കു ഉന് അരുള് ആര് അമുതത്തൈ വാരിക്കൊണ്ടു, വിഴുങ്കുകിന്റേന്; വിക്കിനേന് വിനൈയേന്, എന് വിതി ഇന്മൈയാല്; തഴങ്കു അരുമ് തേന് അന്ന തണ്ണീര് പരുകത് തന്തു, ഉയ്യക് കൊള്ളായ്; അഴുങ്കുകിന്റേന്; ഉടൈയായ്! അടിയേന് ഉന് അടൈക്കലമേ.

[10]

Back to Top
മാണിക്ക വാചകര്    തിരുവാചകമ്  
8.125   ആചൈപ്പത്തു - കരുടക്കൊടിയോന് കാണമാട്ടാക്  
പണ് - കരുടക്കൊടിയോന്   (തിരുത്തലമ് തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ആവുടൈയാര്കോയില് ; (തിരുത്തലമ് അരുള്തരു ഉടനുറൈ അരുള്മികു തിരുവടികള് പോറ്റി )

കരുളക് കൊടിയോന് കാണമാട്ടാക് കഴല് ചേവടി എന്നുമ് പൊരുളൈത് തന്തു, ഇങ്കു, എന്നൈ ആണ്ട പൊല്ലാ മണിയേ! ഓ! ഇരുളൈത് തുരന്തിട്ടു, ഇങ്കേ വാ' എന്റു, അങ്കേ, കൂവുമ് അരുളൈപ് പെറുവാന്, ആചൈപ്പട്ടേന് കണ്ടായ്; അമ്മാനേ!

[1]

മൊയ്പ്പാല് നരമ്പു കയിറു ആക, മൂളൈ, എന്പു, തോല്, പോര്ത്ത കുപ്പായമ് പുക്കു, ഇരുക്കകില്ലേന്; കൂവിക്കൊള്ളായ്; കോവേ! ഓ! എപ്പാലവര്ക്കുമ് അപ്പാല് ആമ് എന് ആര് അമുതേ! ഓ! അപ്പാ! കാണ ആചൈപ്പട്ടേന് കണ്ടായ്; അമ്മാനേ!

[2]

ചീ വാര്ന്തു, ഈ മൊയ്ത്തു, അഴുക്കൊടു തിരിയുമ് ചിറു കുടില് ഇതു ചിതൈയക് കൂവായ്; കോവേ! കൂത്താ! കാത്തു ആട്കൊള്ളുമ് കുരു മണിയേ! തേവാ! തേവര്ക്കു അരിയാനേ! ചിവനേ! ചിറിതു എന് മുകമ് നോക്കി, ആ! ആ!' എന്ന, ആചൈപ്പട്ടേന് കണ്ടായ്; അമ്മാനേ!

[3]

മിടൈന്തു എലുമ്പു, ഊത്തൈ മിക്കു, അഴുക്കു ഊറല്, വീറു ഇലി, നടൈക് കൂടമ് തൊടര്ന്തു എനൈ നലൈയ, തുയര് ഉറുകിന്റേന്; ചോത്തമ്! എമ് പെരുമാനേ! ഉടൈന്തു, നൈന്തു, ഉരുകി, ഉള് ഒളി നോക്കി, ഉന് തിരു മലര്പ് പാതമ് അടൈന്തു നിന്റിടുവാന്, ആചൈപ്പട്ടേന് കണ്ടായ്; അമ്മാനേ!

[4]

അളി പുണ് അകത്തു, പുറമ് തോല് മൂടി, അടിയേന് ഉടൈ യാക്കൈ, പുളിയമ്പഴമ് ഒത്തു ഇരുന്തേന്; ഇരുന്തുമ്, വിടൈയായ്! പൊടി ആടീ! എളിവന്തു, എന്നൈ ആണ്ടുകൊണ്ട എന് ആര് അമുതേ! ഓ! അളിയേന്' എന്ന, ആചൈപ്പട്ടേന് കണ്ടായ്; അമ്മാനേ!

[5]

എയ്ത്തേന് നായേന്; ഇനി ഇങ്കു ഇരുക്കകില്ലേന്; ഇവ് വാഴ്ക്കൈ വൈത്തായ്; വാങ്കായ്; വാനോര് അറിയാ മലര്ച് ചേവടിയാനേ! മുത്താ! ഉന് തന് മുക ഒളി നോക്കി, മുറുവല് നകൈ കാണ, അത്താ! ചാല ആചൈപ്പട്ടേന് കണ്ടായ്; അമ്മാനേ!

[6]

പാരോര്, വിണ്ണோര്, പരവി ഏത്തുമ് പരനേ! പരഞ്ചോതി! വാരായ്; വാരാ ഉലകമ് തന്തു, വന്തു ആട്കൊള്വാനേ! പേര് ആയിരമുമ് പരവിത് തിരിന്തു, എമ് പെരുമാന്' എന ഏത്ത, ആരാ അമുതേ! ആചൈപ്പട്ടേന് കണ്ടായ്; അമ്മാനേ!

[7]

കൈയാല് തൊഴുതു. ഉന് കഴല് ചേവടികള് കഴുമത് തഴുവിക്കൊണ്ടു, എയ്യാതു എന് തന് തലൈ മേല് വൈത്തു, എമ് പെരുമാന്!', പെരുമാന്!' എന്റു, ഐയാ! എന് തന് വായാല് അരറ്റി, അഴല് ചേര് മെഴുകു ഒപ്പ, ഐയാറ്റു അരചേ! ആചൈപ്പട്ടേന് കണ്ടായ്; അമ്മാനേ!

[8]

ചെടി ആര് ആക്കൈത് തിറമ് അറ വീചി, ചിവപുര നകര് പുക്കു, കടി ആര് ചോതി കണ്ടുകൊണ്ടു, എന് കണ് ഇണൈ കളി കൂര, പടി താന് ഇല്ലാപ് പരമ്പരനേ! ഉന് പഴ അടിയാര് കൂട്ടമ്, അടിയേന് കാണ ആചൈപ്പട്ടേന് കണ്ടായ്; അമ്മാനേ!

[9]

വെമ്, ചേല് അനൈയ കണ്ണാര് തമ് വെകുളി വലൈയില് അകപ്പട്ടു, നൈഞ്ചേന്, നായേന്; ഞാനച് ചുടരേ! നാന് ഓര് തുണൈ കാണേന്; പഞ്ചു ഏര് അടിയാള് പാകത്തു ഒരുവാ! പവളത് തിരുവായാല്, അഞ്ചേല്' എന്ന, ആചൈപ്പട്ടേന് കണ്ടായ്; അമ്മാനേ!

[10]

Back to Top
മാണിക്ക വാചകര്    തിരുവാചകമ്  
8.126   അതിചയപ് പത്തു - വൈപ്പു മാടെന്റുമ്  
പണ് - കരുടക്കൊടിയോന്   (തിരുത്തലമ് തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ആവുടൈയാര്കോയില് ; (തിരുത്തലമ് അരുള്തരു ഉടനുറൈ അരുള്മികു തിരുവടികള് പോറ്റി )

വൈപ്പു, മാടു, എന്റു; മാണിക്കത്തു ഒളി എന്റു; മനത്തിടൈ ഉരുകാതേ, ചെപ്പു നേര് മുലൈ മടവരലിയര്തങ്കള് തിറത്തിടൈ നൈവേനൈ ഒപ്പു ഇലാതന, ഉവമനില് ഇറന്തന, ഒള് മലര്ത് തിരുപ് പാതത്തു അപ്പന് ആണ്ടു, തന് അടിയരില് കൂട്ടിയ അതിചയമ് കണ്ടാമേ!

[1]

നീതി ആവന യാവൈയുമ് നിനൈക്കിലേന്; നിനൈപ്പവരൊടുമ് കൂടേന്; ഏതമേ പിറന്തു, ഇറന്തു, ഉഴല്വേന് തനൈ എന് അടിയാന്' എന്റു, പാതി മാതൊടുമ് കൂടിയ പരമ്പരന്, നിരന്തരമായ് നിന്റ ആതി ആണ്ടു, തന് അടിയരില് കൂട്ടിയ അതിചയമ് കണ്ടാമേ!

[2]

മുന്നൈ എന്നുടൈ വല് വിനൈ പോയിട, മുക്കണ് അതു ഉടൈ എന്തൈ, തന്നൈ യാവരുമ് അറിവതറ്കു അരിയവന്, എളിയവന് അടിയാര്ക്കു, പൊന്നൈ വെന്റതു ഓര് പുരി ചടൈ മുടി തനില് ഇള മതി അതു വൈത്ത അന്നൈ, ആണ്ടു, തന് അടിയരില് കൂട്ടിയ അതിചയമ് കണ്ടാമേ!

[3]

പിത്തന്' എന്റു, എനൈ ഉലകവര് പകര്വതു ഓര് കാരണമ് ഇതു കേളീര്: ഒത്തുച് ചെന്റു, തന് തിരുവരുള് കൂടിടുമ് ഉപായമ് അതു അറിയാമേ, ചെത്തുപ്പോയ്, അരു നരകിടൈ വീഴ്വതറ്കു ഒരുപ്പടുകിന്റേനൈ, അത്തന്, ആണ്ടു, തന് അടിയരില് കൂട്ടിയ അതിചയമ് കണ്ടാമേ!

[4]

പരവുവാര് അവര് പാടു ചെന്റു അണൈകിലേന്; പല് മലര് പറിത്തു ഏത്തേന്; കുരവു വാര് കുഴലാര് തിറത്തേ നിന്റു, കുടി കെടുകിന്റേനൈ ഇരവു നിന്റു, എരി ആടിയ എമ് ഇറൈ, എരി ചടൈ മിളിര്കിന്റ അരവന് ആണ്ടു, തന് അടിയരില് കൂട്ടിയ അതിചയമ് കണ്ടാമേ.

[5]

എണ്ണിലേന് തിരുനാമമ് അഞ്ചു എഴുത്തുമ്; എന് ഏഴൈമൈ അതനാലേ നണ്ണിലേന് കലൈ ഞാനികള് തമ്മൊടു; നല് വിനൈ നയവാതേ, മണ്ണിലേ പിറന്തു, ഇറന്തു, മണ് ആവതറ്കു ഒരുപ്പടുകിന്റേനൈ, അണ്ണല്, ആണ്ടു, തന് അടിയരില് കൂട്ടിയ അതിചയമ് കണ്ടാമേ!

[6]

പൊത്തൈ ഊന് ചുവര്; പുഴുപ് പൊതിന്തു, ഉളുത്തു, അചുമ്പു ഒഴുകിയ, പൊയ്ക് കൂരൈ; ഇത്തൈ, മെയ് എനക് കരുതിനിന്റു, ഇടര്ക് കടല് ചുഴിത്തലൈപ് പടുവേനൈ മുത്തു, മാ മണി, മാണിക്ക, വയിരത്ത, പവളത്തിന്, മുഴുച് ചോതി, അത്തന് ആണ്ടു, തന് അടിയരില് കൂട്ടിയ അതിചയമ് കണ്ടാമേ!

[7]

നീക്കി, മുന് എനൈത് തന്നൊടു നിലാവകൈ; കുരമ്പൈയില് പുകപ് പെയ്തു; നോക്കി; നുണ്ണിയ, നொടിയന ചൊല് ചെയ്തു; നുകമ് ഇന്റി വിളാക്കൈത്തു; തൂക്കി; മുന് ചെയ്ത പൊയ് അറത് തുകള് അറുത്തു; എഴുതരു ചുടര്ച് ചോതി ആക്കി; ആണ്ടു; തന് അടിയരില് കൂട്ടിയ അതിചയമ് കണ്ടാമേ!

[8]

ഉറ്റ ആക്കൈയിന് ഉറു പൊരുള്, നറു മലര് എഴുതരു നാറ്റമ് പോല്, പറ്റല് ആവതു ഓര് നിലൈ ഇലാപ് പരമ് പൊരുള്: അപ് പൊരുള് പാരാതേ, പെറ്റവാ പെറ്റ പയന് അതു നുകര്ന്തിടുമ് പിത്തര് ചൊല് തെളിയാമേ, അത്തന്, ആണ്ടു, തന് അടിയരില് കൂട്ടിയ അതിചയമ് കണ്ടാമേ!

[9]

ഇരുള് തിണിന്തു എഴുന്തിട്ടതു ഓര് വല്വിനൈച് ചിറു കുടില്, ഇതു: ഇത്തൈപ് പൊരുള് എനക് കളിത്തു, അരു നരകത്തിടൈ വിഴപ് പുകുകിന്റേനൈ തെരുളുമ് മുമ്മതില്, നொടി വരൈ ഇടിതര, ചിനപ് പതത്തൊടു ചെമ് തീ അരുളുമ് മെയ്ന്നെറി പൊയ്ന്നെറി നീക്കിയ അതിചയമ് കണ്ടാമേ!

[10]

Back to Top
മാണിക്ക വാചകര്    തിരുവാചകമ്  
8.127   പുണര്ച്ചിപ്പത്തു - ചുടര്പൊറ്കുന്റൈത് തോളാമുത്തൈ  
പണ് - കരുടക്കൊടിയോന്   (തിരുത്തലമ് തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ആവുടൈയാര്കോയില് ; (തിരുത്തലമ് അരുള്തരു ഉടനുറൈ അരുള്മികു തിരുവടികള് പോറ്റി )

ചുടര് പൊന് കുന്റൈ, തോളാ മുത്തൈ, വാളാ തൊഴുമ്പു ഉകന്തു കടൈ പട്ടേനൈ ആണ്ടുകൊണ്ട കരുണാലയനൈ, കരു മാല്, പിരമന്, തടൈ പട്ടു, ഇന്നുമ് ചാരമാട്ടാത് തന്നൈത് തന്ത എന് ആര് അമുതൈ, പുടൈ പട്ടു ഇരുപ്പതു എന്റു കൊല്ലോ എന് പൊല്ലാ മണിയൈപ് പുണര്ന്തേ?

[1]

ആറ്റകില്ലേന് അടിയേന്; അരചേ! അവനി തലത്തു ഐമ് പുലന് ആയ ചേറ്റില് അഴുന്താച് ചിന്തൈ ചെയ്തു, ചിവന്, എമ്പെരുമാന്,' എന്റു ഏത്തി, ഊറ്റു മണല് പോല്, നെക്കു നെക്കു ഉള്ളേ ഉരുകി, ഓലമ് ഇട്ടു, പോറ്റിപ് പുകഴ്വതു എന്റു കൊല്ലോ എന് പൊല്ലാ മണിയൈപ് പുണര്ന്തേ?

[2]

നീണ്ട മാലുമ്, അയനുമ്, വെരുവ നീണ്ട നെരുപ്പൈ, വിരുപ്പിലേനൈ ആണ്ടു കൊണ്ട എന് ആര് അമുതൈ, അള്ളൂറു ഉള്ളത്തു അടിയാര് മുന് വേണ്ടുമ്തനൈയുമ് വായ് വിട്ടു അലറി, വിരൈ ആര് മലര് തൂവി, പൂണ്ടു കിടപ്പതു എന്റു കൊല്ലോ എന് പൊല്ലാ മണിയൈപ് പുണര്ന്തേ?

[3]

അല്ലിക് കമലത്തു അയനുമ്, മാലുമ്, അല്ലാതവരുമ്, അമരര് കോനുമ്, ചൊല്ലിപ് പരവുമ് നാമത്താനൈ, ചൊല്ലുമ് പൊരുളുമ് ഇറന്ത ചുടരൈ, നെല്ലിക് കനിയൈ, തേനൈ, പാലൈ, നിറൈ ഇന് അമുതൈ, അമുതിന് ചുവൈയൈ, പുല്ലിപ് പുണര്വതു എന്റു കൊല്ലോ എന് പൊല്ലാ മണിയൈപ് പുണര്ന്തേ?

[4]

തികഴത് തികഴുമ് അടിയുമ് മുടിയുമ് കാണ്പാന്, കീഴ് മേല്, അയനുമ് മാലുമ്, അകഴപ് പറന്തുമ്, കാണമാട്ടാ അമ്മാന്, ഇമ് മാ നിലമ് മുഴുതുമ് നികഴപ് പണി കൊണ്ടു, എന്നൈ ആട്കൊണ്ടു, ആ! ആ!' എന്റ നീര്മൈ എല്ലാമ് പുകഴപ് പെറുവതു എന്റു കൊല്ലോ എന് പൊല്ലാ മണിയൈപ് പുണര്ന്തേ?

[5]

പരിന്തു വന്തു, പരമ ആനന്തമ്, പണ്ടേ, അടിയേറ്കു അരുള്ചെയ്യ, പിരിന്തു പോന്തു, പെരു മാ നിലത്തില് അരു മാല് ഉറ്റേന്, എന്റു എന്റു, ചൊരിന്ത കണ്ണീര് ചൊരിയ ഉള് നീര്, ഉരോമമ് ചിലിര്പ്പ, ഉകന്തു അന്പു ആയ്, പുരിന്തു നിറ്പതു എന്റു കൊല്ലോ എന് പൊല്ലാ മണിയൈപ് പുണര്ന്തേ?

[6]

നിനൈയപ് പിറരുക്കു അരിയ നെരുപ്പൈ, നീരൈ, കാലൈ, നിലനൈ, വിചുമ്പൈ, തനൈ ഒപ്പാരൈ ഇല്ലാത് തനിയൈ, നോക്കി; തഴൈത്തു; തഴുത്ത കണ്ടമ് കനൈയ; കണ്ണീര് അരുവി പായ; കൈയുമ് കൂപ്പി, കടി മലരാല് പുനൈയപ് പെറുവതു എന്റു കൊല്ലോ എന് പൊല്ലാ മണിയൈപ് പുണര്ന്തേ?

[7]

നെക്കു നെക്കു, ഉള് ഉരുകി ഉരുകി, നിന്റുമ്, ഇരുന്തുമ്, കിടന്തുമ്, എഴുന്തുമ്, നക്കുമ്, അഴുതുമ്, തൊഴുതുമ്, വാഴ്ത്തി; നാനാ വിതത്താല് കൂത്തു നവിറ്റി; ചെക്കര് പോലുമ് തിരുമേനി തികഴ നോക്കി; ചിലിര് ചിലിര്ത്തു; പുക്കു നിറ്പതു എന്റു കൊല്ലോ എന് പൊല്ലാ മണിയൈപ് പുണര്ന്തേ?

[8]

താതായ്, മൂ ഏഴ് ഉലകുക്കുമ് തായേ, നായേന് തനൈ ആണ്ട പേതായ്, പിറവിപ് പിണിക്കു ഓര് മരുന്തേ, പെരുമ് തേന് പില്ക, എപ്പോതുമ് ഏതു ആമ് മണിയേ!' എന്റു എന്റു ഏത്തി, ഇരവുമ് പകലുമ്, എഴില് ആര് പാതപ് പോതു ആയ്ന്തു, അണൈവതു എന്റു കൊല്ലോ എന് പൊല്ലാ മണിയൈപ് പുണര്ന്തേ?

[9]

കാപ്പായ്, പടൈപ്പായ്, കരപ്പായ്, മുഴുതുമ്; കണ് ആര് വിചുമ്പിന് വിണ്ണோര്ക്കു എല്ലാമ് മൂപ്പായ്; മൂവാ മുതലായ് നിന്റ മുതല്വാ; മുന്നേ എനൈ ആണ്ട പാര്പ്പാനേ; എമ് പരമാ!' എന്റു, പാടിപ് പാടിപ് പണിന്തു, പാതപ് പൂപ് പോതു അണൈവതു എന്റു കൊല്ലോ എന് പൊല്ലാ മണിയൈപ് പുണര്ന്തേ?

[10]

Back to Top
മാണിക്ക വാചകര്    തിരുവാചകമ്  
8.128   വാഴാപ്പത്തു - പാരൊടു വിണ്ണായ്പ്  
പണ് - അക്ഷരമണമാലൈ   (തിരുത്തലമ് തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ആവുടൈയാര്കോയില് ; (തിരുത്തലമ് അരുള്തരു ഉടനുറൈ അരുള്മികു തിരുവടികള് പോറ്റി )

പാരൊടു, വിണ്ണായ്, പരന്ത, എമ് പരനേ! പറ്റു നാന് മറ്റു ഇലേന് കണ്ടായ്; ചീരൊടു പൊലിവായ്, ചിവപുരത്തു അരചേ! തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ഉറൈ ചിവനേ! ആരൊടു നോകേന്? ആര്ക്കു എടുത്തു ഉരൈക്കേന്? ആണ്ട നീ അരുളിലൈയാനാല്, വാര് കടല് ഉലകില് വാഴ്കിലേന് കണ്ടായ്; വരുക' എന്റു, അരുള് പുരിയായേ.

[1]

വമ്പനേന് തന്നൈ ആണ്ട മാ മണിയേ! മറ്റു നാന് പറ്റു ഇലേന് കണ്ടായ്; ഉമ്പരുമ് അറിയാ ഒരുവനേ! ഇരുവര്ക്കു ഉണര്വു ഇറന്തു, ഉലകമ് ഊടുരുവുമ് ചെമ് പെരുമാനേ! ചിവപുരത്തു അരചേ! തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ഉറൈ ചിവനേ! എമ്പെരുമാനേ! എന്നൈ ആള്വാനേ! എന്നൈ, നീ കൂവിക്കൊണ്ടരുളേ.

[2]

പാടി, മാല്, പുകഴുമ് പാതമേ അല്ലാല്, പറ്റു നാന് മറ്റു ഇലേന് കണ്ടായ്; തേടി, നീ ആണ്ടായ്; ചിവപുരത്തു അരചേ! തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ഉറൈ ചിവനേ! ഊടുവതു ഉന്നോടു; ഉവപ്പതുമ് ഉന്നൈ; ഉണര്ത്തുവതു, ഉനക്കു, എനക്കു ഉറുതി; വാടിനേന്; ഇങ്കു വാഴ്കിലേന് കണ്ടായ്; വരുക' എന്റു, അരുള്പുരിയായേ.

[3]

വല്ലൈ വാള് അരക്കര് പുരമ് എരിത്താനേ! മറ്റു നാന് പറ്റു ഇലേന് കണ്ടായ്; തില്ലൈ വാഴ് കൂത്താ! ചിവപുരത്തു അരചേ! തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ഉറൈ ചിവനേ! എല്ലൈ മൂ ഉലകുമ് ഉരുവി, അന്റു, ഇരുവര് കാണുമ് നാള്, ആതി, ഈറു, ഇന്മൈ വല്ലൈയായ് വളര്ന്തായ്; വാഴ്കിലേന് കണ്ടായ്; വരുക' എന്റു, അരുള്പുരിയായേ.

[4]

പണ്ണിന് നേര് മൊഴിയാള് പങ്ക! നീ അല്ലാല്, പറ്റു നാന് മറ്റു ഇലേന് കണ്ടായ്; തിണ്ണമേ ആണ്ടായ്; ചിവപുരത്തു അരചേ! തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ഉറൈ ചിവനേ! എണ്ണമേ, ഉടല്, വായ്, മൂക്കൊടു, ചെവി, കണ്, എന്റു ഇവൈ നിന്കണേ വൈത്തു, മണ്ണിന്മേല് അടിയേന് വാഴ്കിലേന് കണ്ടായ്; വരുക' എന്റു, അരുള്പുരിയായേ.

[5]

പഞ്ചിന് മെല് അടിയാള് പങ്ക! നീ അല്ലാല്, പറ്റു നാന് മറ്റു ഇലേന് കണ്ടായ്; ചെഞ്ചെവേ ആണ്ടായ്; ചിവപുരത്തു അരചേ! തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ഉറൈ ചിവനേ! അഞ്ചിനേന് നായേന്; ആണ്ടു, നീ അളിത്ത അരുളിനൈ, മരുളിനാല് മറന്ത വഞ്ചനേന്, ഇങ്കു വാഴ്കിലേന് കണ്ടായ്; വരുക' എന്റു, അരുള്പുരിയായേ.

[6]

പരുതി വാഴ് ഒളിയായ്! പാതമേ അല്ലാല്, പറ്റു നാന് മറ്റു ഇലേന് കണ്ടായ്; തിരു ഉയര് കോലച് ചിവപുരത്തു അരചേ! തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ഉറൈ ചിവനേ! കരുണൈയേ നോക്കിക് കചിന്തു, ഉളമ് ഉരുകിക് കലന്തു, നാന് വാഴുമ് ആറു അറിയാ മരുളനേന്, ഉലകില് വാഴ്കിലേന് കണ്ടായ്; വരുക' എന്റു, അരുള്പുരിയായേ.

[7]

പന്തു അണൈ വിരലാള് പങ്ക! നീ അല്ലാല്, പറ്റു നാന് മറ്റു ഇലേന് കണ്ടായ്; ചെമ് തഴല് പോല്വായ്, ചിവപുരത്തു അരചേ! തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ഉറൈ ചിവനേ! അന്തമ് ഇല് അമുതേ! അരുമ് പെരുമ് പൊരുളേ! ആര് അമുതേ! അടിയേനൈ വന്തു ഉയ, ആണ്ടായ്; വാഴ്കിലേന് കണ്ടായ്; വരുക' എന്റു, അരുള്പുരിയായേ.

[8]

പാവ നാചാ, ഉന് പാതമേ അല്ലാല്, പറ്റു നാന് മറ്റു ഇലേന് കണ്ടായ്; തേവര് തമ് തേവേ, ചിവപുരത്തു അരചേ! തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ഉറൈ ചിവനേ! മൂ ഉലകു ഉരുവ, ഇരുവര് കീഴ് മേലായ്, മുഴങ്കു അഴലായ്, നിമിര്ന്താനേ! മാ ഉരിയാനേ! വാഴ്കിലേന് കണ്ടായ്; വരുക' എന്റു, അരുള്പുരിയായേ.

[9]

പഴുതു ഇല് തൊല് പുകഴാള് പങ്ക! നീ അല്ലാല്, പറ്റു നാന് മറ്റു ഇലേന് കണ്ടായ്; ചെഴു മതി അണിന്തായ്, ചിവപുരത്തു അരചേ! തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ഉറൈ ചിവനേ! തൊഴുവനോ പിറരൈ? തുതിപ്പനോ? എനക്കു ഓര് തുണൈ എന നിനൈവനോ? ചൊല്ലായ്; മഴ വിടൈയാനേ! വാഴ്കിലേന് കണ്ടായ്; വരുക' എന്റു, അരുള്പുരിയായേ.

[10]

Back to Top
മാണിക്ക വാചകര്    തിരുവാചകമ്  
8.129   അരുട്പത്തു - ചോതിയേ ചുടരേ  
പണ് - അക്ഷരമണമാലൈ   (തിരുത്തലമ് തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ആവുടൈയാര്കോയില് ; (തിരുത്തലമ് അരുള്തരു ഉടനുറൈ അരുള്മികു തിരുവടികള് പോറ്റി )

ചോതിയേ! ചുടരേ! ചൂഴ് ഒളി വിളക്കേ! ചുരി കുഴല്, പണൈ മുലൈ മടന്തൈ പാതിയേ! പരനേ! പാല് കൊള് വെള് നീറ്റായ്! പങ്കയത്തു അയനുമ്, മാല്, അറിയാ നീതിയേ! ചെല്വത് തിരുപ്പെരുന്തുറൈയില് നിറൈ മലര്ക് കുരുന്തമ് മേവിയ ചീര് ആതിയേ! അടിയേന് ആതരിത്തു അഴൈത്താല്, അതെന്തുവേ?' എന്റു, അരുളായേ!

[1]

നിരുത്തനേ! നിമലാ! നീറ്റനേ! നെറ്റിക് കണ്ണനേ! വിണ് ഉളാര് പിരാനേ! ഒരുത്തനേ! ഉന്നൈ, ഓലമ് ഇട്ടു അലറി, ഉലകു എലാമ് തേടിയുമ്, കാണേന്; തിരുത്തമ് ആമ് പൊയ്കൈത് തിരുപ്പെരുന്തുറൈയില് ചെഴു മലര്ക് കുരുന്തമ് മേവിയ ചീര് അരുത്തനേ! അടിയേന് ആതരിത്തു അഴൈത്താല്, അതെന്തുവേ?' എന്റു, അരുളായേ!

[2]

എങ്കള് നായകനേ! എന് ഉയിര്ത് തലൈവാ! ഏല വാര് കുഴലിമാര് ഇരുവര് തങ്കള് നായകനേ! തക്ക നല് കാമന് തനതു ഉടല് തഴല് എഴ വിഴിത്ത ചെമ് കണ് നായകനേ! തിരുപ്പെരുന്തുറൈയില് ചെഴു മലര്ക് കുരുന്തമ് മേവിയ ചീര് അമ് കണാ! അടിയേന് ആതരിത്തു അഴൈത്താല്, അതെന്തുവേ?' എന്റു, അരുളായേ!

[3]

കമല നാന്മുകനുമ്, കാര് മുകില് നിറത്തുക് കണ്ണനുമ്, നണ്ണുതറ്കു അരിയ വിമലനേ, എമക്കു വെളിപ്പടായ്' എന്ന, വിയന് തഴല് വെളിപ്പട്ട എന്തായ്! തിമില നാന്മറൈ ചേര് തിരുപ്പെരുന്തുറൈയില് ചെഴു മലര്ക് കുരുന്തമ് മേവിയ ചീര് അമലനേ! അടിയേന് ആതരിത്തു അഴൈത്താല്, അതെന്തുവേ?' എന്റു, അരുളായേ!

[4]

തുടി കൊള് നേര് ഇടൈയാള്, ചുരി കുഴല് മടന്തൈ തുണൈ മുലൈക്കണ്കള് തോയ് ചുവടു, പൊടി കൊള് വാന് തഴലില്, പുള്ളി പോല്, ഇരണ്ടു പൊങ്കു ഒളി തങ്കു മാര്പിനനേ! ചെടി കൊള് വാന് പൊഴില് ചൂഴ് തിരുപ്പെരുന്തുറൈയില് ചെഴു മലര്ക് കുരുന്തമ് മേവിയചീര് അടികളേ! അടിയേന് ആതരിത്തു അഴൈത്താല്, അതെന്തുവേ?' എന്റു, അരുളായേ!

[5]

തുപ്പനേ, തൂയായ്! തൂയ വെള് നീറു തുതൈന്തു എഴു തുളങ്കു ഒളി വയിരത്തു ഒപ്പനേ! ഉന്നൈ ഉള്കുവാര് മനത്തില് ഉറു ചുവൈ അളിക്കുമ് ആര് അമുതേ! ചെപ്പമ് ആമ് മറൈ ചേര് തിരുപ്പെരുന്തുറൈയില്, ചെഴു മലര്ക് കുരുന്തമ് മേവിയ ചീര് അപ്പനേ! അടിയേന് ആതരിത്തു അഴൈത്താല്, അതെന്തുവേ?' എന്റു, അരുളായേ!

[6]

മെയ്യനേ! വികിര്താ! മേരുവേ വില്ലാ, മേവലര് പുരങ്കള് മൂന്റു എരിത്ത കൈയനേ! കാലാല് കാലനൈക് കായ്ന്ത, കടുമ് തഴല് പിഴമ്പു അന്ന മേനിച് ചെയ്യനേ! ചെല്വത് തിരുപ്പെരുന്തുറൈയില് ചെഴു മലര്ക് കുരുന്തമ് മേവിയ ചീര് ഐയനേ! അടിയേന് ആതരിത്തു അഴൈത്താല്, അതെന്തുവേ?' എന്റു, അരുളായേ!

[7]

മുത്തനേ! മുതല്വാ! മുക്കണാ! മുനിവാ! മൊട്ടു അറാ മലര് പറിത്തു, ഇറൈഞ്ചി, പത്തിയായ് നിനൈന്തു, പരവുവാര് തമക്കുപ് പര കതി കൊടുത്തു, അരുള്ചെയ്യുമ് ചിത്തനേ! ചെല്വത് തിരുപ്പെരുന്തുറൈയില് ചെഴു മലര്ക് കുരുന്തമ് മേവിയ ചീര് അത്തനേ! അടിയേന് ആതരിത്തു അഴൈത്താല്, അതെന്തുവേ?' എന്റു, അരുളായേ!

[8]

മരുളനേന് മനത്തൈ മയക്കു അറ നോക്കി, മറുമൈയോടു ഇമ്മൈയുമ് കെടുത്ത പൊരുളനേ! പുനിതാ! പൊങ്കു വാള് അരവമ്, കങ്കൈ നീര്, തങ്കു ചെമ് ചടൈയായ്! തെരുളുമ് നാന്മറൈ ചേര് തിരുപ്പെരുന്തുറൈയില് ചെഴു മലര്ക് കുരുന്തമ് മേവിയ ചീര് അരുളനേ! അടിയേന് ആതരിത്തു അഴൈത്താല്, അതെന്തുവേ?' എന്റു, അരുളായേ!

[9]

തിരുന്തു വാര് പൊഴില് ചൂഴ് തിരുപ്പെരുന്തുറൈയില് ചെഴു മലര്ക് കുരുന്തമ് മേവിയ ചീര് ഇരുന്തവാറു എണ്ണി, ഏചറാ, നിനൈന്തിട്ടു, എന്നുടൈ എമ്പിരാന്' എന്റു എന്റു, അരുന്തവാ! നിനൈന്തേ, ആതരിത്തു അഴൈത്താല്, അലൈ കടല് അതനുളേ നിന്റു പൊരുന്ത, വാ; കയിലൈ പുകു നെറി ഇതു കാണ്; പോതരായ്' എന്റു അരുളായേ!

[10]

Back to Top
മാണിക്ക വാചകര്    തിരുവാചകമ്  
8.132   പിരാര്ത്തനൈപ് പത്തു - കലന്തു നിന്നടി  
പണ് - ആടുക ഊഞ്ചല് ആടുകവേ   (തിരുത്തലമ് തിരുപ്പെരുന്തുറൈ ആവുടൈയാര്കോയില് ; (തിരുത്തലമ് അരുള്തരു ഉടനുറൈ അരുള്മികു തിരുവടികള് പോറ്റി )

കലന്തു, നിന് അടിയാരോടു, അന്റു, വാളാ, കളിത്തിരുന്തേന്; പുലര്ന്തു പോന, കാലങ്കള്; പുകുന്തു നിന്റതു ഇടര്, പിന് നാള്; ഉലര്ന്തു പോനേന്; ഉടൈയാനേ! ഉലവാ ഇന്പച് ചുടര് കാണ്പാന്, അലന്തു പോനേന്; അരുള് ചെയ്യായ്, ആര്വമ് കൂര, അടിയേറ്കേ!

[1]

Back to Top

This page was last modified on Thu, 09 May 2024 01:33:06 -0400
          send corrections and suggestions to admin-at-sivaya.org

thirumurai list